Περί Αξιοπρέπειας...

Επειδή θεωρώ ότι για να καταλάβεις το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας πρέπει να μπορείς να δείς ποιά είναι η χειρότερη πράξη που μπορεί να κάνει κάποιο μέλος αυτής της κοινωνίας. Το παρακάτω video είναι ένα δείγμα για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Είναι η επιλογή μου για το χειρότερο δείγμα βαρβαρότητας του είδους μας. (Το ξαναθυμήθηκα μετά απο αρκετό καιρό εντελώς τυχαία).

Δεν σας λέω να το δείτε οπωσδήποτε αλλά εάν το κάνετε θα καταλάβετε καλύτερα τι είμαστε ικανοί να κάνουμε και τι κάνουμε στην καθημερινότητα μας.




Μετά απο αυτό το βίντεο αρνούμαι να αυτοχαρακτηρίζομαι άνθρωπος. Δεν ανήκω στο ίδιο είδος με αυτούς στο βίντεο...

Δεν ξέρω τι άλλο να πώ...

Πυρηνική Ενέργεια...

Θα κάνω μια μικρή παράκαμψη απο το προηγούμενο θέμα για να πάω λίγο σε ένα θέμα που ανέκυψε, στην Ελλάδα τουλάχιστον, απο το πουθενά. Πρίν 3 ή 4 μέρες, αν δεν κάνω λάθος, βγήκε ο κύριος Σουφλιάς και έκανε μια δήλωση σύμφωνα με την οποία πιστεύει οτι η πυρηνική ενέργεια είναι πράσινη ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι είναι ενέργεια η οποία είναι φιλική προς το περιβάλλον και ότι δεν το επιβαρύνει.

Έχει δίκιο λοιπόν ο κύριος Σουφλιάς, Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, ή όχι;

Ένας πυρηνικός αντιδραστήρας λειτουργεί με ισότοπα του ουρανίου και του πλουτωνίου κυρίως (σε νεότερης τεχνολογίας χρησιμοποιείται και το θόριο), στοιχεία τα οποία δεν υπάρχουν σε αφθονία στην γή και που σε καμία περίπτωση δεν είναι ατελείωτα (σύμφωνα με υπολογισμούς οι ποσότητες που υπάρχουν παγκοσμίως αρκούν για 80 περίπου χρόνια)! Άρα σίγουρα δεν είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας! Το κόστος κατασκευής ενός πυρηνικού αντιδραστήρα είναι περίπου 2,5-3 δίς ευρώ με μια επιβάρυνση της τάξης του 15% σε σεισμογενείς περιοχές! Άρα ούτε φτηνή εναλλακτική λύση είναι!

Και πάμε τώρα στην μεγαλύτερη και κυριολεκτικά κακουργηματική σκέψη, το κάτα πόσο δηλαδή είναι πράσινη μορφή ενέργειας η πυρηνική. Σίγουρα απο ένα πυρηνικό εργοστάσιο δεν παράγεται τόσο διοξείδιο του άνθρακα και τόση αιθάλη όσο απο το εργοστάσιο της Μεγαλόπολης για παράδειγμα, που χρησιμοποιεί λιθάνθρακα. Αλλά κάθε χρόνο παράγονται πυρηνικά απόβλητα 25-30 τόνων. Αυτά αποτελούνται κυρίως απο ουράνιο και άλλα ακτινίδια (πλουτώνιο και κιούριο κυρίως). Αυτές οι ποσότητες αφορούν το στερεό υπόλειμμα των αντιδραστήρων. Αυτό το υπόλειμμα όμως είναι άκρως ραδιενεργό και πρέπει να διαχειρίζεται με μεγάλη προσοχή. Ακόμα και μετά απο πάροδο 40 χρόνων που χάνεται το 99,9% της ραδιενεργούς ακτινοβολίας αυτό που παραμένει είναι άκρως επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Ακόμα και με την πιο αποδοτική και αισιόδοξη διαδικασία διαχείρησης και επεξεργασίας αυτών των αποβλήτων χρειάζονται 200-300 χρόνια ώστε να μην κινδυνεύουμε απο την ραδιενέργεια που εκπέμπεται απο αυτά τα απόβλητα.

Φυσικά στην προηγούμενη παράγραφο δεν αναφέρα καν το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ατυχήματος όπως τόσα και τόσα που έχουν γίνει. (Η περιοχή γύρω απο το Τσερνόμπιλ ακόμα είναι περιοχή φάντασμα χωρίς κανέναν κάτοικο, και με εμφανή αποτελέσματα, αυξήσεις καρκινογενέσεων και κάθε είδους νεοπλασματικών ασθενειών, στους πληθυσμούς που μολύνθηκαν απο ραδιενέργεια).

Και σκεφτείται τώρα και την χώρα μας, μια σεισμογενής περιοχή, τι ρίσκο πέρνει με την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εδώ καλά καλά δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την ανακύκλωση, το re-using ή ακόμα και τα απλά απορρίματα μας μιας και οι χώροι υγειονομικής ταφής είναι τουλάχιστον της πλάκας μιας και έχουν γεμίσει και πλέον χρησιμοποιούνται δεκάδες παράνομες χωματερές.
Πόσο εύκολα άραγε εμπιστεύεστε σε ένα τέτοιο κράτος να διαχειρειστεί με επιτυχία ραδιενεργά απόβλητα;;;

Ελπίζω και εύχομαι να σταματήσει αυτή η μαλακία πλέον με την πυρηνική ενέργεια σαν πράσινη και φιλική ενέργεια προς το περιβάλλον και να σοβαρευτούμε λίγο περισσότερο. Τόσα χρόνια ενεργειακό μονοπώλιο και κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς ρεύμα απο την ΔΕΗ το καλοκαίρι γιατί έγινε λάθος διαχείρηση των αποθεμάτων νερού και θέλουμε και πυρηνικούς αντιδραστήρες!

ΕΛΕΟΣ!!!!

Θρησκεία, Θεός, Ιερατεία... (μέρος 2)

Και κάπως έτσι περνάμε στο δεύτερο μέρος του τρίπτυχου, τον Θεό...

Είναι ίσως θέμα στο μεγαλύτερο debate που έχει γίνει ποτέ. Υπάρχει, δεν υπάρχει, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του, ποιος τον έχει αντιληφθεί σωστά κλπ κλπ. (Είμαι σίγουρος πως μπορείται να σκεφτείται δεκάδες ερωτήσεις για να προσθέσετε στις προηγούμενες).

Καταρχήν πρέπει να πώ ότι το ζήτημα "Θεός" είναι καθαρά προσωπικό για τον καθένα μας ξεχωριστά. Δεν είναι μια γενική αλήθεια, αλλά μια εσωτερική αλήθεια καθαρά ατομική. Αποφασίζεις τι ερμηνεία δίνεις στην έννοια αυτή και ανάλογα δέχεσαι ή όχι την ύπαρξη του.

Για μένα λοιπόν, Θεός υπάρχει. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι όμως. Τί είναι ο Θεός όμως;

Όπως έγραψα και πρίν ο Θεός είναι κάτι προσωπικό και εσωτερικό. Αυτό σημαίνει οτι ο Θεός είναι μέσα μου και άρα δεν έχω ανάγκη απο κανένα Ιερατείο να τον κατανοήσω, να τον ερμηνεύσω και να τον λατρεύω. Όπως φυσικά δεν χρειάζομαι και κάποιον ιδιαίτερο χώρο ή τελετουργικό για να τον νιώσω. Για εμένα η έννοια του Θεού εξισώνεται και ισοδυναμεί με την έννοια του Ανθρώπου. Θεωρώ τον κάθε έναν απο εμάς ικανό να κάνει ότι φανταστεί, όσο καλό ή κακό μπορεί να είναι αυτό. Σημασία όμως έχει ότι μπορούμε να κάνουμε ότι βάλουμε στο μυαλό μας. Και αυτό είναι κάτι που αν και το βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνει γύρω μας, με δεκάδες παραδείγματα, δεν το συνειδητοποιούμε και τόσο καλά. Η πραγματικότητα είναι απο την φύση της εύπλαστη και εμείς με τις πράξεις μας είμαστε αυτοί που την διαμορφώνουμε όπως θέλουμε. Αυτό είναι μια αλήθεια που δεν την αποδέχομαστε και τόσο εύκολα ή ίσως και ποτέ είτε γιατί είμαστε βολεμένοι με την πραγματικότητα στην οποία ζούμε, είτε γιατί ούτε καν καταλαβαίνουμε τι εννοώ με το "εύπλαστη". (αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση...)
Απο την στιγμή όμως που αποδεχόμαστε την ικανότητα μας στο να διαμορφώνουμε απόλυτα τον κόσμο στον οποίο ζούμε τότε νομίζω ότι είναι αυτονόητη η αναγωγή μας, ως Ανθρώπους, σε Θεούς, τουλάχιστον του κόσμου μας ή έστω του εαυτού μας, αν και οι δύο έννοιες μάλλον ταυτίζονται.

Ίσως ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα με κάνει απλός άκρως ανθρωπιστή και ιδεαλιστή αλλά είναι ο μόνος δρόμος για τον μετασχηματισμό μας απο άνθρωπο σε Άνθρωπο δηλαδή σε Θεό.

Επάνοδος...

Δεν το ξέχασα το blog αλλά με τις διακοπές και το τρέξιμο των ημερών δεν κατάφερα να βρω ηρεμία και να γράψω...

Για να γίνει η σύνδεση λοιπόν με τα προηγούμενα με έναν έμμεσο τρόπο εδώ είναι οι στίχοι απο ένα θεσπέσιο τραγούδι τόσο απο άποψη στίχων όσο και απο άποψη μουσικής:

Ξύπνα καρδιά μου, ξύπνησε

δειλή και χαϊδεμένη,

το πανηγύρι άρχισε

και δε μας περιμένει.

Ξύπνα να δεις τους άρχοντες

πώς γίνονται κουρέλια

και τις στιγμές τις όμορφες

σαν χέλια πώς γλιστράν.

Να δεις τους νυχτοκάβουρες

πώς καίνε και παγώνουν

και τα αηδονάκια της βροχής

τη λάσπη πώς ζυμώνουν.

Ξύπνα να δεις καμάρι μου

τους τρεις ανθούς του κρόκου,

του τελευταίου τη σιγή,

του πρώτου την κραυγή.

Να δεις τα γένια του Ομάρ

να στάζουνε ρουμπίνια

και τους αλύτρωτους καημούς

να πέφτουν σε καμίνια.

Ξύπνα, τις πύλες άνοιξε

να μπουν οι κουρασμένοι.

Να μπω κι εγώ που μ' έπιασε

η δίψα για ζωή.

Μουσική, στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου