Ξαπλωμένος στην γέφυρα στο Ρίο, στον χώρο που περπατάνε οι πεζοί. Βράδυ, με τα φώτα ακόμα αναμμένα. ξαπλώνω κάτω και νιώθω τα αυτοκίνητα που περνάνε απο τον δρόμο. Δεν δίνω σημασία. Κοιτάω τον πυλώνα απο την φωτογραφική μηχανή. Και κλίκ. Η φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω. Με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια μπορούσα. Βλέπω την φωτογραφία και μου θυμίζει πολλά πράγματα. Το "λευκό φώς" των flatliners, τα νήματα απο τις πόρτες του Moebius στην πενταλογία του Νεκροσκόπου, τα νήματα απο τις εξωσωματικές εμπειρίες ακτίνες απο έναν περίεργο, παγωμένο ήλιο...
Λένε ότι μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Διαφωνώ. Μια εικόνα είναι όλοι οι κόσμοι μαζί. Ότι ξέρουμε, ότι φανταζόμαστε, ότι θα θέλαμε ή ότι μισούμε είναι εκεί, παντού. Γιατί μέσα απο τις φωτογραφίες βλέπουμε πάντα στον εαυτό μας και στον κόσμο μας. Σε κάθε φωτογραφία κρύβεται και μια πτυχή του εαυτού μας.
This was just one fragment... until the next...
----------------
Now playing: Dead Can Dance - Cantara
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου