Is it funny or worrying????

Sign by Danasoft - Myspace Layouts, Forum Signatures

Under the blue light...

Ξαπλωμένος στην γέφυρα στο Ρίο, στον χώρο που περπατάνε οι πεζοί. Βράδυ, με τα φώτα ακόμα αναμμένα. ξαπλώνω κάτω και νιώθω τα αυτοκίνητα που περνάνε απο τον δρόμο. Δεν δίνω σημασία. Κοιτάω τον πυλώνα απο την φωτογραφική μηχανή. Και κλίκ. Η φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω. Με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια μπορούσα. Βλέπω την φωτογραφία και μου θυμίζει πολλά πράγματα. Το "λευκό φώς" των flatliners, τα νήματα απο τις πόρτες του Moebius στην πενταλογία του Νεκροσκόπου, τα νήματα απο τις εξωσωματικές εμπειρίες ακτίνες απο έναν περίεργο, παγωμένο ήλιο...

Λένε ότι μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Διαφωνώ. Μια εικόνα είναι όλοι οι κόσμοι μαζί. Ότι ξέρουμε, ότι φανταζόμαστε, ότι θα θέλαμε ή ότι μισούμε είναι εκεί, παντού. Γιατί μέσα απο τις φωτογραφίες βλέπουμε πάντα στον εαυτό μας και στον κόσμο μας. Σε κάθε φωτογραφία κρύβεται και μια πτυχή του εαυτού μας.

This was just one fragment... until the next...

----------------
Now playing: Dead Can Dance - Cantara

Μέρα - Νύχτα...

Μέρα:

Το φώς επικρατεί σχεδόν παντού. Ο κόσμος φαίνεται να λειτουργεί όπως έχει προγραμματιστεί. Πολλοί τρέχουν στις δουλειές τους, αλλοι ξεκουράζονται απο αυτές, βλέπεις πολλά γύρω σου με ευκολία, τα μάτια σου άλλωστε είναι συνηθισμένα στο φώς. Φαίνεται να λειτουργούν όλα σωστά. Ή τουλάχιστον όσα βλέπουμε γιατί ακόμα και την μέρα γίνονται δεκάδες εγκλήματα πάσης φύσεως. Απο μια δολοφονία μέχρι το κάψιμο ένος βιβλίου και την καταστροφή του ονείρου ενος μικρού παιδιού. Υπάρχει όμως μια σιγουριά, οτι ότι είναι γύρω μας το ξέρουμε. Δεν υπάρχει βασικός φόβος παρά μόνον επιφανειακός. Τα πάντα φαίνονται πιο σωστά την ημέρα μέχρι...

Νύχτα:

Το φώς έχει φύγει εδώ και ώρα και προσπαθούμε να το μιμηθούμε με μεθόδους τελείως ανέμπνευστες και χωρίς καθόλου γούστο. (Σκεφτείτε την τελευταία φορά που θαυμάσατε μια κολόνα της ΔΕΗ ή του Δήμου σας για την ομορφιά της). Ο περισσότερος κόσμος, της περιοχής σας μιας και δεν είναι νύχτα σε όλη την Γή (:P), κοιμάται ή ξεκουράζεται, με το φώς πάντα αναμμένο δίπλα του. Η νύχτα είναι μια περίοδος χρονική στην οποία χάνεται ο ιστός και η υφή της πραγματικότητας. Είναι ο κόσμος της φαντασίας που αντιπαρατίθεται με τον κόσμο της λογικής. Η μέρα με την νύχτα. Οι ώρες στις οποίες δημιουργούνται σχισμές στην πραγματικότητα και οι φόβοι μας, τα άγχη μας, οι εφιάλτες αλλά και τα όνειρα, οι ευχές μας, τα πιο όμορφα συναισθήματα μας πραγματοποιούνται. Είναι οι ώρες που η ομορφιά και η ιδιαιτερότητες των προσωπικοτήτων μας ενισχύονται.
Και όμως οι περισσότεροι συνεχίζουν να προσπαθούν να τα διώξουν όλα αυτά, δημιουργώντας κακέκτυπα της ημέρας αντί να ζήσουν με τον ίδιο τρόπο και την νύχτα. Αντί να την εκτιμήσουν την εξορίζουν και για αυτό συνεχίζουν να την φοβούνται και τους τρομάζει...

Ξέρω ότι γράφω πράγματα κοινότυπα μάλλον, αλλά αυτή την στιγμή σκέφτηκα να κάνω μια διακριτική επίθεση στην ημέρα...

Challenge accepted. Over and out!

Αποδεχόμενος την πρόκληση για παιχνιδάκι γράφω... 1 αλήθεια και 3 ψέμματα. Ποιά είναι η αλήθεια αποφασίστε μόνοι σας...

1) Μικρός κοιμόμουν σε ένα μαγικό χαλί που αιωρούνταν 2 μέτρα πάνω απο το πάτωμα. Είμαι 23 και το μαγικό χαλί κατέβηκε στο μισό μέτρο απο το πάτωμα...

2) Μικρός ήμουν ένα απόλυτα ήσυχο παιδάκι που δεν έκανε καμία τρέλα. Είμαι 23 και δεν κάνω καμία "τρέλα"...

3) Μικρός πίστευα στις νεράϊδες, τα ξωτικά, τους βρυκόλακες και όλα τα υπέροχα ή και τρομακτικά πλάσματα των παραδόσεων. Είμαι 23 και ακόμα πιστεύω...

4) Μικρός φοβόμουν σχεδόν όλα τα έντομα. Είμαι 23 και πλέον με φοβούνται αυτά..

χιχιχιχι....

Προσκαλώ όποιον θέλει να συμμετάσχει.

Θρησκεία, Θεός και Ιερατεία. (3)

Ας κλείσω επιτέλους την τριλογία που ξεκίνησα με το τελευταίο μέρος που απέμεινε, τα Ιερατεία.

Προειδοποιώ ότι το κείμενο που θα ακολουθήσει έχει γραφτεί πολύ καιρό πρίν και στην ουσία είναι μια ελάχιστη περίληψη απο ότι θα μπορούσε να είναι. Τα Ιερατεία ως ιδέα το επιβάλλουν άλλωστε!

Οι άνθρωποι σε μια προσπάθεια τους για ερμηνεία των πραγμάτων και των συνθηκών εκτός της κατανόησης τους δημιούργησαν τους θεούς. Ήταν ένα μέσο να υποτάξουν το άγνωστο, να του δώσουν μορφή κατανοητή, όψη ανθρώπινη, να το φέρουν στα μέτρα τους κατα κάποιον τρόπο.

Κάπου εκεί όμως χάλασε η μανέστρα!

Κάποιοι εξ' αυτών διαισθανόμενοι την δυναμική που έκρυβε όλη αυτή η κατάσταση έγιναν οι πρώτοι ιερείς. Διεκδίκησαν την απόλυτη ερμηνεία των "σημείων" όσο και της επικοινωνίας με τις θεότητες. Και αν κάποιες φορές θεωρήθηκαν άνθρωποι άρρωστοι, οι επιληπτικοί λόγου χάρη, ως άτομα που επικοινωνούσαν με τους θεούς αυτά ήταν εξαιρέσεις στον κανόνα...

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η εγκαθίδρυση της δικτατορίας των πάσης φύσεως Ιερατείων και ειδικά τα θρησκευτικά, που συνεχίζεται σε μεγάλο βαθμό μέχρι και σήμερα. Κράτησαν για τον εαυτό τους το μοναδικό και αδιαμφισβήτητο δικαίωμα στην ερμηνεία της πραγματικότητας και των θεών. Και φυσικά σε μια ευφυή απο μέρους τους κίνηση φρόντισαν έτσι ώστε οι ερμηνείες να προώθουν την εξουσία τους η οποία ανταποδίδει με την σειρά της!

Ειδικά τις παγκόσμιες θρησκείες, τα Ιερατεία μετέτρεψαν την εξουσία τους σε ένα επικερδές επάγγελμα τις βάσεις τους οποίου καθορίζουν αποκλειστικά οι ίδιοι με ανοχή ακόμα και της πολιτικής εξουσίας. (εμφανές παράδειγμα η Ελλάδα)

Ακόμα και τώρα, χάρη στους προγενέστερους χειρισμούς τους, τα Ιερατεία καθορίζουν την ζωή και κρατούν υπόδουλους εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι έχουν γίνει τελείως άβουλα όντα, ανίκανα ακόμα και να υποπτευθούν πόσο μεγάλα θύματα εκμετάλλευσης είναι. Ακόμα και αν νιώθουν την ανάγκη πίστης σε έναν θεό, δεν είναι ικανοί πλέον να σκεφτούν ούτε καν την πιθανότητα να μην χρειάζονται κάποιον διαμεσολαβητή.

Φυσικά κάποιοι άνθρωποι, έξυπνοι σίγουρα, διέκριναν τα τεχνάσματα και τους τρόπους λειτουργίας των θρησκευτικών Ιερατείων και πέρασαν έτσι στην άλλη πλευρά του καθρέφτη δημιουργώντας άλλα Ιερατεία με την σειρά τους, ακόμα πιο εκλεπτυσμένα όπως το Πολιτικό, το Οικονομικό και το Επιστημονικό έτσι ώστε πλέον να διαμορφώνεται απο αυτούς κάθε πτυχή της ζωής μας και της επίπλαστης πραγματικότητας στην οποία ζούμε.

Break the glass...

enrutcoN

Φαί για σκέψη λοιπόν ε; Για να δούμε λοιπόν...

Οι σκιές. Δεν φταίνε αυτές, είναι απλά μεταφορικά μέσα. Άνθρωποι και σκέψεις κρύβονται απο πίσω, άνθρωποι που ζούν στις σκέψεις σου "παρασιτικά"(;). Ο φόβος πάντα είναι φόβος για το άγνωστο, οι σκιές δεν ξεχωρίζουν τα χαρακτηριστικά τους για αυτό φοβίζουν, άγνωστες και με χαρακτηριστικά απροσδιόριστα (αγαπημένη θεματολογία τρόμου άλλωστε).

Έρωτας, πάθος, σεξουαλικότητα και φόβος. Ένα domination spell απέναντι στις σκιές άραγε. Απελευθέρωση ενέργειας για χάσιμο σκιών άραγε;

Σε μια προσπάθεια να κρατήσεις την ενέργεια και την μαγεία που εκπέμπεις τέτοιες στιγμές προσπαθείς να σώσεις στιγμές με την γεύση σου. με την αφή σου και την όραση σου.

Και εκεί που σκέφτεσαι ότι το έχεις καταφέρει, ξαναγυρνάς, μπροστά στην πραγματικότητα του φεγγαρόφωτος, σε σκέψεις προηγούμενες, σε σκιές. Δεν πέτυχε το spell...

Το Κλειδί (το Ασημένιο άραγε;; :P) είναι στο αυτί σου, το έβαλες εσύ. Άρα δεν περιμένεις ούτε εκείνον ούτε καν Εκείνον να έρθει να το πάρει. Ή αν το κάνεις έχεις λάθος. Εσύ το έβαλες και εσύ πρέπει να το βγάλεις, την κατάλληλη στιγμή σίγουρα. Κλειδώνεις τί άραγε, την καρδιά, την ψυχή σου για να προστατευθείς; Με ένα Κλειδί... Και όμως με το Κλειδί αυτό κλειδώνεις τον εαυτό σου μακριά απο την Ζωή. Για αυτό και εσύ είσαι αυτή που μπορείς να βγάλεις το κλειδί αλλά όχι με την βία, αλλά με την συνειδητοποίηση και αποδοχή της αλήθειας για τον ρόλο του. Τότε φεύγει μόνο του, διαλύεται και γυρνάει πίσω στο φεγγάρι που κοιτάς. (Δεν ξεπέρασα την ιδέα του Ασημένιου Κλειδιού τελικά)

Και στο τέλος, ξυπνάς;; Απεγνωσμένη προσπάθεια για να ξεφύγεις απο την πραγματικότητα των σκιών; Περνάς σε έναν άλλο κόσμο. Έβγαλες το Κλειδί απο πάνω σου και πέρασες την Πύλη... Τα Όνειρα θα ξαναέρθουν και το φεγγάρι θα είναι πιο συντροφικό αν το δεχτείς να σε φωτίζει και με αυτό το φώς αποδεχτείς και θαυμάσεις την χλωμή γυμνή φιγούρα στο παράθυρο. (Είναι εμφανές ότι η τελευταία παράγραφος λειτουργεί σε άλλο επίπεδο απο το υπόλοιπο κείμενο).

Πρωί vs. Έμπνευση : 0-1 (χάρη σε σένα) XXX