enrutcoN

Φαί για σκέψη λοιπόν ε; Για να δούμε λοιπόν...

Οι σκιές. Δεν φταίνε αυτές, είναι απλά μεταφορικά μέσα. Άνθρωποι και σκέψεις κρύβονται απο πίσω, άνθρωποι που ζούν στις σκέψεις σου "παρασιτικά"(;). Ο φόβος πάντα είναι φόβος για το άγνωστο, οι σκιές δεν ξεχωρίζουν τα χαρακτηριστικά τους για αυτό φοβίζουν, άγνωστες και με χαρακτηριστικά απροσδιόριστα (αγαπημένη θεματολογία τρόμου άλλωστε).

Έρωτας, πάθος, σεξουαλικότητα και φόβος. Ένα domination spell απέναντι στις σκιές άραγε. Απελευθέρωση ενέργειας για χάσιμο σκιών άραγε;

Σε μια προσπάθεια να κρατήσεις την ενέργεια και την μαγεία που εκπέμπεις τέτοιες στιγμές προσπαθείς να σώσεις στιγμές με την γεύση σου. με την αφή σου και την όραση σου.

Και εκεί που σκέφτεσαι ότι το έχεις καταφέρει, ξαναγυρνάς, μπροστά στην πραγματικότητα του φεγγαρόφωτος, σε σκέψεις προηγούμενες, σε σκιές. Δεν πέτυχε το spell...

Το Κλειδί (το Ασημένιο άραγε;; :P) είναι στο αυτί σου, το έβαλες εσύ. Άρα δεν περιμένεις ούτε εκείνον ούτε καν Εκείνον να έρθει να το πάρει. Ή αν το κάνεις έχεις λάθος. Εσύ το έβαλες και εσύ πρέπει να το βγάλεις, την κατάλληλη στιγμή σίγουρα. Κλειδώνεις τί άραγε, την καρδιά, την ψυχή σου για να προστατευθείς; Με ένα Κλειδί... Και όμως με το Κλειδί αυτό κλειδώνεις τον εαυτό σου μακριά απο την Ζωή. Για αυτό και εσύ είσαι αυτή που μπορείς να βγάλεις το κλειδί αλλά όχι με την βία, αλλά με την συνειδητοποίηση και αποδοχή της αλήθειας για τον ρόλο του. Τότε φεύγει μόνο του, διαλύεται και γυρνάει πίσω στο φεγγάρι που κοιτάς. (Δεν ξεπέρασα την ιδέα του Ασημένιου Κλειδιού τελικά)

Και στο τέλος, ξυπνάς;; Απεγνωσμένη προσπάθεια για να ξεφύγεις απο την πραγματικότητα των σκιών; Περνάς σε έναν άλλο κόσμο. Έβγαλες το Κλειδί απο πάνω σου και πέρασες την Πύλη... Τα Όνειρα θα ξαναέρθουν και το φεγγάρι θα είναι πιο συντροφικό αν το δεχτείς να σε φωτίζει και με αυτό το φώς αποδεχτείς και θαυμάσεις την χλωμή γυμνή φιγούρα στο παράθυρο. (Είναι εμφανές ότι η τελευταία παράγραφος λειτουργεί σε άλλο επίπεδο απο το υπόλοιπο κείμενο).

Πρωί vs. Έμπνευση : 0-1 (χάρη σε σένα) XXX