21 Απρ 2008

Θρησκεία, Θεός, Ιερατεία... (Μέρος 1ο)

Με αφορμή τις μέρες που πλησιάζουν σκέφτηκα να γράψω αναλυτικά τις σκέψεις και τις απόψεις μου όσον αφορά 3 ζητήματα που συνήθως μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν πολλές παρεξηγήσεις στις μέρες μας. Τα τρία αυτά θέματα είναι η Θρησκείες, ο Θεός και τέλος τα Ιερατεία. Αποφάσισα να χωρίσω αυτά τα 3 σε διαφορετικά μέρη για να μην γίνει ένα μεγάλο και κουραστικό πόστ.

So, let the party begin with... Θρησκείες!!

Οι θρησκείες μάλλον είναι η πιο περίεργη κατηγορία απο όλες. Αυτη την στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες θρησκείες σε όλο τον κόσμο. Θρησκείες σοβαρές, επικίνδυνες, τρομερά αστείες, περίεργες, μυστικές, διαδεδομένες και μη, εσχατολογικές και μη, μονοθεϊστικές, πολυθεϊστικές και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!

Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την συνέχιση των θρησκειών είναι η οργάνωση των Ιερατείων βέβαια, αλλά οι αρχικές αιτίες για την δημιουργία τους, τουλάχιστον των πρώτων εξ' αυτών, ήταν η αδυναμία να καταλάβουμε την φύση γύρω μας. Πλέον οι θρησκείες στηρίζονται είτε στην παράδοση, είτε στην τρέλα που κουβαλάμε ως άνθρωποι, είτε σε χαρισματικές προσωπικότητες. Πάντα θα υπάρχουν πιστοί για οποιαδήποτε θρησκεία και αν μπορείτε να φανταστείτε. Υπάρχουν θρησκείες που λατρεύουν την μπύρα ή τον Έλβις για παράδειγμα. Θα εξαιρέσω όμως τις καθαρά σατυρικές και αστείες θρησκείες, σε πολλές απο τις οποίες είμαι και ο ίδιος οπαδός γιατί η σοβαρότητα είναι κάτι που πρέπει να το παίρνουμε στα αστεία, και θα περιοριστώ σε αυτές που θέλουν να πάρουν σοβαρά τον εαυτό τους.

Οι θρησκείες που ανήκουν στην τελευταία αυτή κατηγορία συνήθως έχουν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία την οποία υποστηρίζουν και η οποία τις υποστηρίζει με την σειρά της (κάτι αναμενόμενο αφού η κοσμοθεωρία πηγάζει απο το Ιερατείο κάθε θρησκείας με σκοπό να στηριχθεί η ίδια η θρησκεία).

Αν και ίσως φαίνονται αρκετά ρηχές στην κοσμοθεώρηση τους νομίζω ότι κρύβουν κάτι σημαντικό, κάτι που είτε τα ίδια τα Ιερατεία δεν βλέπουν ή μάλλον δεν θέλουν να αναγνωρίσουν. Στον πυρήνα τους όλες αναφέρονται σε κάτι μεγάλο, σε μια δύναμη που ονομάζεται Θεός (με όποια μορφή και αν εμφανίζεται αυτός). Κατά την γνώμη μου όλες οι θρησκείες προσπαθούν να ερμηνεύσουν κάτι το οποίο είναι ανώτερο, με όποιον τρόπο, απο την νόηση των ανθρώπων. Ο λόγος όμως που διαφέρουν δεν είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν έναν διαφορετικό Θεό. Αυτό που διαφοροποιεί τις θρησκείες είναι οι ερμηνευτές αυτής της ανώτερης δύναμης, οι οποίοι φυσικά στηρίζονται μόνο στις δικές τους οπτικές, στις δικές τους συντεταγμένες και στις προσωπικές τους εμπειρίες. Αυτή όμως η κρίσιμη διαφορά μπορεί να μας οδηγήσει πολύ εύκολα να καταλάβουμε που οφείλονται οι διαφορές των θρησκειών, αν και φυσικά απο μια εποχή και μετά υπήρξε ένας ατέρμονος κύκλος ερμηνειών μιας και οι επόμενοι ερμηνευτές των θρησκειών ήταν ήδη επηρεάσμενοι απο τις προηγούμενες ερμηνείες και επηρέαζαν τις επόμενες ερμηνείες...

Στις μέρες μας πλέον οι θρησκείες έχουν γίνει, εντέχνως φυσικά, τρόποι επιβολής "ορθών" συμπεριφορών και πάσης φύσεως περιορισμών στην νοητική μας εξέλιξη. Με αυτό τον τρόπο συντηρούνται φυσικά κυρίως τα Ιερατεία που έχουν τις θρησκείες σαν μαγαζιά τους. Σαν κομματικές παρατάξεις περι ερμηνείας του Θεού. Έχουν καταλήξει τυπολατρικά μαυσωλεία και οχήματα διεστραμένων και άκρως δογματικών Ιερατείων. Και δυστυχώς έχουν χάσει κάθε επαφή με όποια μυστικιστική και θεϊκή έμπνευση είχαν ποτέ.

τέλος 1ου μέρους...

ΥΓ. Διαβάζεται καλύτερα υπο τους ήχους του "3 ανθοί" του Θ. Παπακωνσταντίνου και ερμηνεία της Λ. Καλημέρη...

19 Απρ 2008

Θεσσαλονίκη...

Ψηλά στο Επταπύργιο χαζεύω την πόλη κάτω απο τα πόδια μου. Ανέβηκα μέχρι εδώ περπατώντας, είχε καλή μέρα με λίγη συννεφιά. Πολλοί τουρίστες εδώ πάνω αλλά υπήρχαν μέρη που δεν πήγαιναν όλοι αυτοί και είχες την ησυχία και την ηρεμία σου. Βλέποντας την πόλη απο ψηλά μπορούσα να ακούσω όλο τον θόρυβο απο τα μηχανοκίνητα της πόλης και απο τους ανθρώπους που ζούσαν μέσα σε αυτήν την μεγαλούπολη. Μπορούσα να συγκρίνω όλους αυτούς τους ήχους με τους ήχους των τειχών, των πουλιών που πετούσαν απο πάνω μου αλλά και με τις φωνές των ζώων, σκύλων, γατών και άλλων που περνούσαν απο παντού γύρω μου και με έκαναν να χαμογελάσω με όσα έβλεπα και ένιωθα. Τελικά, όταν αποστασιοποιήσε απο τα πράγματα μπορείς να δείς τις πραγματικές τους διαστάσεις. Όλη αυτή η μεγαλούπολη ήταν απλά ένα μικρό κομμάτι κάτω απο τα πόδια μου. Όταν αλλάζεις την οπτική σου πάνω στα πράγματα τότε πραγματικά καταλαβαίνεις πόσο ρευστά είναι όλα γύρω μας. Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω ιδέα γιατι κάθομαι μέσα σε ένα internet cafe και δεν βγαίνω έξω να χαρώ την πόλη. Αυτό θα κάνω λοιπόν.

Αντίο...

10 Απρ 2008

Κάτι σκοτεινό... (με αφορμή)


Μερικές φορές εκεί που δεν το περιμένεις υπάρχουν πράγματα που σε τρομάζουν χωρίς να το υπολογίζεις. Ξεχνιέσαι διαβάζοντας και ξαφνικά, για κάποιο λόγο άγνωστο, είσαι τρομαγμένος. Υπάρχουν πράγματα κρυφά που ενεργοποιούνται χωρίς να το θέλεις. Ίσως φταίει η ατμόσφαιρα. Ίσως φταίει η θεματολογία. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω.

Υπάρχουν συναισθήματα που είναι πολύ έντονα για να μπορούν να ξεχαστούν. Ότι και αν κάνεις αφήνουν ίχνη πάνω στην ψυχή σου. Σαν μια ουλή που θα σου θυμίζει πράγματα που θα ήθελες (;) να ξεχάσεις. Κάτι τέτοιο συνέβη και εδώ.

Το σκηνικό, η υπόθεση, η εξέλιξη και η κατάληξη πάνω απ' όλα.

Είναι φορές που βλέπεις θραύσματα απο την ζωή σου γραμμένα κάπου. Διαβάζεις μια ιστορία που μπορείς να την δείς και να την νιώσεις γιατί το έχεις ήδη ζήσει. Είναι μια ιστορία, που με την Τέχνη σου, την ζωντάνεψες μπροστά μου. Έβλεπα τα πρόσωπα, ένα ήμουν εγώ. Το άλλο μακριά πια απο το άγγιγμα μου πια.

Και οι σκιές;; "Κι έτσι όπως κάνουμε το τελευταίο βήμα, οι σκιές σκίζονται από μας."

Και όντως συμβαίνει αυτό. Είναι τρομακτικό. Ένα βήμα προς την λύτρωση καταλήγει σε ένα βήμα λάθος. Και βρίσκομαι εκεί. Κάνω το βήμα. Και το ακούω. Νιώθω τον αποχωρισμό σαν ένα πένθιμο ήχο μιας γοτθικής νουβέλας. Και ξάφνου μένω γυμνός. Μακριά απο κάτι το οποίο με ακολουθούσε παντού και πάντα. Μακριά απο κάτι που είχε την ευχέρεια να ζήσει σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα η οποία θα μπορούσε αλλά δεν...

Και μετά; Μετά δεν είμαστε πια ελεύθεροι... Μετά:

"τα μάτια σου καρφώνονται στα δικά μου, γεμάτα δάκρυα αγωνίας.

Οι σκιές έχουν αγκαλιαστεί τόσο σφιχτά, που έχουν γίνει ένα."

Και όμως, ΠΡΕΠΕΙ να προχωρήσουμε. Χωρίς να μπορούμε να σώσουμε κάτι απο τις σκιές μας. Ούτε από ότι άλλο πήρανε μαζί τους.

Το χάσιμο της σκιάς ισοδυναμεί με το χάσιμο της ψυχής.

Βλέπεις;;;

Όταν αποχωριστεί, χάνεται. Σαν τους νεκρούς του Άδη. Σαν τον Ορφέα και την Ευρυδίκη. Κοίταξε πίσω και η Σκιά γύρισε πίσω στον Άδη. Για πάντα αυτή την φορά. Καταλαβαίνεις;; Για ΠΑΝΤΑ!

Βλέπεις;;

Το χάσιμο της σκιάς ισοδυναμεί με το χάσιμο της Πνοής. Της πνοής εντός.... της έμπνευσης...

Καταλαβαίνεις την αλήθεια μου άραγε τώρα; Ήταν οι εικόνες μου κατατοπιστικές; Η σε μπέρδεψα αλλάζοντας πλευρές στο πρίσμα γρήγορα;

Τουλάχιστον μπορεί να με ένιωσες αν δεν με είδες.

ΥΓ. Καθώς τα έγραφα αυτά σε είχα μπροστά μου. Δεν στα έγραφα, στα είπα. Στα λέω κάθε φορά που θα το ξαναδιαβάσεις. Αποχωρώ απο το μανιτάρι σου και πάω για ύπνο τώρα. Πρόσεξε και την εικόνα για να καταλάβεις καλύτερα.

Καληνύχτα.

8 Απρ 2008

ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΠΑ 2009-2013

Η χρηματοδότηση των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών δεν περιλαμβάνεται στην Αναπτυξιακή Στρατηγική για την περίοδο 2007-2013 του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και δια Βίου Μάθηση» του ΥΠΕΠΘ, ούτε στη «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΥΠΟΙΟ.
Με την ένταξή τους στα ΕΠΕΑΕΚ τη δεκαετία 1996-2006, οι βιβλιοθήκες υλοποίησαν τις ακόλουθες δράσεις, σε εθνικό επίπεδο:

1. Συλλογικός κατάλογος των ελληνικών ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών
2. Πρόσβαση σε 13.500 ηλεκτρονικά επιστημονικά περιοδικά για το σύνολο των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας
3. Μονάδα Ολικής Ποιότητας
4. Ζέφυρο (πύλη πρόσβασης για τον εντοπισμό υλικού στους καταλόγους των βιβλιοθηκών)

Σε επίπεδο ιδρύματος, οι βιβλιοθήκες:

* Στελεχώθηκαν με εξειδικευμένο προσωπικό
* Εμπλούτισαν και ανέπτυξαν τις συλλογές τους
* Οργάνωσαν και προσφέρουν ηλεκτρονικές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου για τη στήριξη της εκπαίδευσης, τοπικά και από απόσταση

Η περαιτέρω ενίσχυση των βιβλιοθηκών κρίνεται απαραίτητη για να μην καταργηθούν και απαξιωθούν οι υπηρεσίες που έχουν αναπτυχθεί ώστε να συνεχίσουν να στηρίζουν το διδακτικό, εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο.

Η ΜΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ:

* Αδυναμία των βιβλιοθηκών να στηρίξουν το πολύπλευρο έργο που παράγεται στα ακαδημαϊκά ιδρύματα και ιδιαίτερα τα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τη δια βίου μάθηση και την έρευνα.
* Δυσκολία των ιδρυμάτων να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα αξιολόγησης
* Αδυναμία ίδρυσης των ιδρυματικών καταθετηρίων (institutional repositories, προαπαιτούμενο για χρηματοδότηση από το European Research Council)
* Μείωση του ωραρίου λειτουργίας των βιβλιοθηκών

Η ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ΣΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΠΑ

Link : http://www.heal-link.gr/

Αν αφήσουμε να περάσει αυτό τότε θα χάσουμε κάθε επαφή με την εξέλιξη και με την έρευνα στα ελληνικά Πανεπιστήμια.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!

3 Απρ 2008

Περί ποίησης και αντίληψης...



Με αφορμή έναν στίχο του Ρίτσου και την παραπάνω φωτογραφία απο τις καλοκαιρινές διακοπές στην Σαμοθράκη είπα να γράψω κάτι για την ποίηση.
Στις πρώτες μου επαφές με την ποίηση, στο Γυμνάσιο, δεν έδωσα σημασία. Δεν μου έλεγε τίποτα τότε. Μετά άρχιζα να την απαξιώνω. Αν και μου αρέσει πάρα πολύ το διάβασμα, αγνοούσα ηθελημένα την ποίηση γιατί πίστευα ότι δεν είχε νόημα. Είτε γιατί θεωρούσα ότι είχα χαζά νοήματα είτε γιατί πίστευα ότι ήταν τόσο γενικόλογη που απο κάθε ποίημα με λίγη καλή θέληση θα μπορούσα να "καταλάβω" ότι ήθελα.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον κάτι έχει αλλάξει μέσα μου σε αυτήν την τελευταία θεώρηση μου. Είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω αναλυτικά αλλά θα προσπαθήσω. Έχω παρατηρήσει ότι η συγγραφική τέχνη σε κάνει να σκεφτείς αυτό που θέλει εκείνη. Σε ένα βιβλίο για παράδειγμα που λειτουργούν οι δομές, οι τρόποι γραφής και χίλια δυο άλλα πράγματα αναποφευκτά τα ένστικτα κρύβονται κάπως. Μεταφέρονται υποχθόνια.

Στην ποίηση όμως;;;

Στην ποίηση, αυτό που χρειάζεται πρώτα απο όλα είναι το συναίσθημα και τα ένστικτα σου και όχι την τέχνη σου. Και αυτό είναι κάτι τρομερό. Μπορούμε όλοι να γράψουμε ποίηση, είναι μια παγκόσμια αρχή μέσα σε όλους μας. Και αυτό που κρύβει η ποίηση είναι ότι όταν την διαβάζεις απαιτεί να είσαι κοινωνός και μέτοχος σε αυτό που διαβάζεις εκείνη την στογμή. Καλείσαι να σκεφτείς, να δείς και να νιώσεις πράγματα. Αλλά σε καμία περίπτωση στην ποίηση δεν οδηγείσαι στο τί θα σκεφτείς. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Το που θα σε πάνε οι σκέψεις σου, συνειρμικά, είναι το δικό σου θέμα, η δική σου συμβολή στην ποίηση.
Χρείαζεσαι δυνατές εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις οριακές, πάθος... Πράγματα δυνατά. Χρειάζεται να έχεις ζήσει πράγματα. Να μην έχεις φοβηθεί τίποτα. Να θέλεις τα πάντα και να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο. Θέλει και την χαμένη παιδική μας αθωότητα μέσα απο όλα αυτά τα βιώματα μας όμως. Πρέπει να βλέπεις την ποίηση γύρω σου, μέσα σου και μέσα στους άλλους για να μπορέσεις να την καταλάβεις στο χαρτί. Θέλει να νιώθεις τα δέντρα γύρω σου, το χώμα και το χορτάρι στα γυμνά σου πέλματα, θέλει πράγματα αρχέγονα να ξυπνήσουν μέσα σου. Να αγγίξεις τον Άνθρωπο μέσα σου.

Θέλει να είσαι εκεί αναπόσπαστος...

Ξέφυγα πάλι στους λαβύρινθους του μυαλού μου και των σκέψεων μου. Δεν πειράζει όμως. Για ποίηση μιλάμε!

Αφουγκραστείτε την ποίηση μέσα σας... Καλό ξημέρωμα...

ΥΓ. Ευχαριστώ για την φώτο. Ξέρεις εσύ...

2 Απρ 2008

Τί είναι Δημοκρατία στην χώρα μας....

Ονομάζουμε λοιπόν ένα κυβερνητικό μόρφωμα ως δημοκρατία όταν:

1) Δεν χρησιμοποιείται η απλή αναλογική έστω και όχι η ενισχυμένη αναλογική, για να είμαστε τουλάχιστον «πειστικοί» ότι ο καθένας ανάλογα με το τι θα πάρει σε ψήφους να έχει και το αντίστοιχο ποσοστό σε πιθανές έδρες.

2) Η δημοκρατία εκφράζεται μόνο από κάποια συγκεκριμένα κόμματα τα οποία είναι κυρίως 2 τα τελευταία 30 χρόνια περίπου, καθώς τα υπόλοιπα κόμματα δεν μετέχουν σχεδόν καθόλου σε όλη την διαδικασία της διακυβέρνησης. Και πάλι καλά να λέμε δηλαδή που υπάρχουν και 5 κόμματα στην βουλή.

3) Δημοκρατία είναι μια κατάσταση όπου επιλέγουμε 300 «εκπροσώπους» μας, οι οποίοι δεν αλλάζουν τα τελευταία αρκετά χρόνια σε ποσοστά μεγαλύτερα των 50/300. Δηλαδή τα ίδια άτομα μας αφήνουν απόλυτα ικανοποιημένους σε όλα τα θέματα που διαχειρίζονται με έναν τρόπο μάλιστα τουλάχιστον πετυχημένο.

4) Δημοκρατία είναι λιγότεροι από 300 άνθρωποι να αποφασίζουν για το τι θα γίνει τα επόμενα τουλάχιστον 3-4 χρόνια στην πορεία της ζωής μας, καθώς εμείς είμαστε τουλάχιστον ανίκανοι να πράξουμε το ίδιο για τον εαυτό μας.

5) Όλες αυτές τις αποφάσεις τις «κρίνουμε» μόνο σε κάθε εκλογές καθώς τότε είναι «η ώρα του λαού».

6) Δημοκρατία επίσης είναι αυτοί οι 300 να αποφασίζουν για 11 εκατομμύρια.

7) Δημοκρατία είναι επίσης το ότι οι 300 βουλευτές λειτουργούν καθαρά με βάση τα συμφέροντα του λαού που τους εξέλεξε χωρίς να έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό για να κάνουν το σωστό και το λάθος.

8) Δημοκρατία είναι όταν ακόμα και αν όλος ο κόσμος κάνει πορείες εναντίον σου να μην έχεις την ευθιξία να παραιτηθείς για αυτόν τον λόγο και μόνο αλλά να τους απαντάς με γαλλική ευγένεια: «Δε μασάμε».

9) Δημοκρατία είναι όταν εμείς που ψηφίζουμε όλους αυτούς το κάνουμε με γνώμονα το τι θεωρούμε καλύτερο για την πάρτη μας και το βόλεμα μας και όχι για το κοινό καλό. (Τους περισσότερους Έλληνες τους εκφράζουν 2 πολιτικές παρατάξεις. Τι όμορφη που είναι η ζωή όταν συμφωνούμε σχεδόν όλοι.)

10) Δημοκρατία είναι 300 άνθρωποι, που δεν είναι ρομπότ τα οποία, ακόμα και αυτά, κάνουν λάθη, και υποκύπτουν σε κάθε είδους συμφέροντα.

11) Δημοκρατία είναι επίσης να συντηρούμε μια κατάσταση, ως εξουσιαστές, η οποία μας βολεύει, μας προωθεί και μας υποστηρίζει και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητηθεί το κύρος μας και το όλο μας σύστημα που μας υποστηρίζει.

12) Δημοκρατία είναι επίσης εγώ ως νομοθέτης να είμαι υπεράνω των νόμων που συντάσσω, καθώς έχω βουλευτική ασυλία, καθώς και πολλά άλλα προνόμια τα οποία δεν έχουν οι υπόλοιποι «κοινοί θνητοί» και για τα οποία προνόμια οι υπόλοιποι που τα βλέπουν δεν έχουν λόγο.

13) Δημοκρατία είναι να αποφασίζω για τον εαυτό μου το μισθό που θα παίρνω και κανένας δεν θα έχει λόγο σε αυτό.

14) Δημοκρατία είναι μια λέξη τελικά η οποία καλύπτει κάθε είδους παρανομία με έναν μανδύα μιας λέξης η οποία θεωρείται πολύ «ιερή» για να αμφισβητείται.

15) Δημοκρατία είναι λοιπόν ότι θέλει ο καθένας να πιστεύει ότι σημαίνει αυτή η λέξη ή μήπως είναι «το καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα;»

16) Δημοκρατία είναι όλα αυτά που γράφω πιο πάνω να τα διαβάσετε ακόμα και αν διαφωνείτε με αυτά που γράφω και όταν φτάσετε σε αυτές τις γραμμές να σκεφτείτε το περιεχόμενο τους πριν διαφωνήσετε ή συμφωνήσετε με όλα αυτά που έχω γράψει.

17) Δημοκρατία είναι τέλος να δω αύριο τον αντίλογο σε αυτά που γράφω κάτω από τα
δικά μου σημεία και να χαρώ για αυτό, τουλάχιστον γιατί θα ξέρω ότι κάποιος τα διάβασε και μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει.


ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ…