Χθές το βράδυ στην πόλη της Πάτρας ζήσαμε στιγμές σχεδόν ξεχασμένες σε τέτοιο επίπεδο. Λεωφορεία με φασιστοειδή, Χρυσαυγίτες και τα λοιπά ζώα της κοινωνίας ήρθαν στην Πάτρα και συμμετείχαν άλλη μια φορά ως "αγανακτισμένοι πολίτες" στα επεισόδια που συνέβαιναν κυνηγώντας ανθρώπους με μαχαίρια και άλλα όπλα σε πολλή μεγάλη έκταση της πόλης. Φυσικά περάσαν και απο χώρο της πόλης όπου γράψαν συνθήματα αφήνοντας και την σφραγίδα τους (αγκυλωτούς σταυρούς, στόχους κλπ), κάτι για το οποίο υπερηφανεύονται άλλωστε και σε fora τους. Ακόμα και στην ίδια την πολυκατοικία μου ήρθαν και μου χτύπαγαν τα κουδούνια και επέμεναν να τους ανοίξω γιατί "έχουν μπεί αναρχικοί μέσα στην πολυκατοικία". Εννοείται πως δεν άνοιξα καμία πόρτα...
Φυαικά τα ΜΜΕ της πόλης ανέφεραν τους φασίστες ως "αγανακτισμένους πολίτες οι οποίοι κατέβηκαν να υπερασπιστούν τις περιουσίες τους αφού δεν μπορεί να το κάνει η Αστυνομία". Και για να μην παίρνω ως μόνο παράδειγμα τα ντόπια ΜΜΕ δείτε και το εξώφυλλο της 10/12/2008 της εφημερίδας "Αυριανή" στο link:
http://assets.in.gr/dGenesis/assets/Content60/Issue/2008/12/10/16_h.jpg
Έτσι μου έρχεται συνειρμικά στο μυαλό η δήλωση του Χατζιδάκι ότι είναι φασίστες στην "Αυριανή"...
Τα πλήρως αναμενόμενα δηλαδή απο τα ΜΜΕ για άλλη μια φορά. Όπου μας πάει ο άνεμος...
Βλέπετε ότι αφού δεν αφήνουν την αστυνομία να κάνει την δουλειά της έβαλαν όλους τους τσάτσους τους να την κάνουν...
Μπάτσοι, ΜΜΕ και νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί που λέει και ένα σύνθημα, εμφανώς βγαλμένο απο την ζωή...
Για άλλη μια φορά:
ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ...
ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ ΟΛΟΙ...
11 Δεκ 2008
9 Δεκ 2008
Περι Γεγονότων των τελευταίων ημερών...
Όλοι ξέρουμε πως ξεκίνησαν αυτά τα τελευταία γεγονότα. Δεν θέλω να πώ πολλά και θα είχα ανεβάσει αυτό το post εδώ και 2-3 μέρες αλλά σήμερα κατάφερα να έχω και πάλι internet γιατί έκανα format τον υπολογιστή. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα με όλα αυτά που έγιναν είναι η δολοφωνία του παιδιού αυτού στο μέρος που έγινε. Είναι ένα σημείο στο οποίο βρίσκομαι σχεδόν κάθε φορά που ανεβαίνω στην Αθήνα είτε για καφέ είτε για μπύρες. Και για να είμαι ακριβέστερος θα μπορούσα να ήμουν μπροστά στο συμβάν εαν για προσωπικούς λόγους δεν ανέβαλλα το ταξίδι που είχα προγραμματίσει να κάνω στην Αθήνα αυτό το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Αυτό που θέλω να πώ είναι οτι θα μπορούσε πολύ, μα πολύ εύκολα αυτός που πυροβολήθηκε να ήταν κάποιος φίλος μου ή και εγώ ο ίδιος...
Αυτή η σκέψη δεν μπορεί εύκολα να βγεί απο το μυαλό μου. Θα μπορούσα να είμαι εγώ... πραγματικά...
Δεν θέλω να ανεβάσω ούτε κάποιο βίντεο απο όλα αυτά τα γεγονότα, ούτε φωτογραφίες απο την δολοφονία ή τα "επεισόδια" που συμβαίνουν 3 μέρες σχεδόν.
Για τον μπάτσο δεν έχω να πώ τίποτα περισσότερο, τα ξέραμε αυτά ήδη και ήταν τυχαίο το οτι δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο εδώ και καιρό αλλά χαίρομαι που και άλλοι πολλοί κατάλαβαν τι συμβαίνει πραγματικά γύρω τους.
Για τις τηλεοράσεις, τις ειδήσεις και τους δημοσιογράφους έςχω να πώ μόνο ότι αυτοί οι άνθρωποι με το που μύρισαν αίμα έπεσαν στο ψαχνό! Εκμετάλλευση πλήρης του θανάτου του παιδιού, των επεισοδίων και κάθε ίχνους αίματος. Αναμενόμενα και αυτά φυσικά!
Για τα επεισόδια έχω να πώ ακόμα λιγότερα. Καλά κάνουν και τα καίνε όλα. Δεν με ενδιαφέρει τι έχασε ο κάθε "μεροκαματιάρης" (σύμφωνα με τις ειδήσεις πάντα). Αυτό που με ενδιαφέρει ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία ενός ακόμα ανθρώπου που έτυχε να μην είναι παιδί ενός κατώτερου κοινωνικού στρώματος, έτυχε να μην είναι ναρκομανής, έτυχε να μην είναι "κουκουλοφόρος", έτυχε να είναι 15 χρονών και ταυτίστηκε μαζί του μια κοινωνία.
Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι επίσης ότι μέσα σε όλα αυτά τα τυχαία συμβάντα ΕΤΥΧΕ να μην είμαι εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος στην θέση του παιδιού αυτού. Γιατί ήταν ζήτημα τύχης και μόνο.... δυστυχώς...
Αυτή η σκέψη δεν μπορεί εύκολα να βγεί απο το μυαλό μου. Θα μπορούσα να είμαι εγώ... πραγματικά...
Δεν θέλω να ανεβάσω ούτε κάποιο βίντεο απο όλα αυτά τα γεγονότα, ούτε φωτογραφίες απο την δολοφονία ή τα "επεισόδια" που συμβαίνουν 3 μέρες σχεδόν.
Για τον μπάτσο δεν έχω να πώ τίποτα περισσότερο, τα ξέραμε αυτά ήδη και ήταν τυχαίο το οτι δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο εδώ και καιρό αλλά χαίρομαι που και άλλοι πολλοί κατάλαβαν τι συμβαίνει πραγματικά γύρω τους.
Για τις τηλεοράσεις, τις ειδήσεις και τους δημοσιογράφους έςχω να πώ μόνο ότι αυτοί οι άνθρωποι με το που μύρισαν αίμα έπεσαν στο ψαχνό! Εκμετάλλευση πλήρης του θανάτου του παιδιού, των επεισοδίων και κάθε ίχνους αίματος. Αναμενόμενα και αυτά φυσικά!
Για τα επεισόδια έχω να πώ ακόμα λιγότερα. Καλά κάνουν και τα καίνε όλα. Δεν με ενδιαφέρει τι έχασε ο κάθε "μεροκαματιάρης" (σύμφωνα με τις ειδήσεις πάντα). Αυτό που με ενδιαφέρει ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία ενός ακόμα ανθρώπου που έτυχε να μην είναι παιδί ενός κατώτερου κοινωνικού στρώματος, έτυχε να μην είναι ναρκομανής, έτυχε να μην είναι "κουκουλοφόρος", έτυχε να είναι 15 χρονών και ταυτίστηκε μαζί του μια κοινωνία.
Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι επίσης ότι μέσα σε όλα αυτά τα τυχαία συμβάντα ΕΤΥΧΕ να μην είμαι εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος στην θέση του παιδιού αυτού. Γιατί ήταν ζήτημα τύχης και μόνο.... δυστυχώς...
1 Δεκ 2008
Óró sé do bheatha 'bhaile
A wonderful Irish song about the war of Independence from England. The title means "You are welcome home". Above is one of the most beautiful approaches in this song by Ken O Malley.
Long live Ireland!
Have a Great Month Everyone!
13 Νοε 2008
Firenze!
Όπως είχα πεί θα ανέβαζα κάποιες φωτογραφίες απο την Φλωρεντία στο blog μου αλλά δυστυχώς το να κάνω upload τόσες φωτογραφίες είναι πολύ χρονοβόρο εδώ πέρα. Για αυτό τις ανέβασα στο Flickr και σας παραθέτω το link για όποιον ενδιαφέρεται!
http://www.flickr.com/photos/31827003@N03
ΥΓ. Ελπίζω σύντομα να βρώ και τον χρόνο για να γράψω κάτι στο blog γιατί το έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό...
http://www.flickr.com/photos/31827003@N03
ΥΓ. Ελπίζω σύντομα να βρώ και τον χρόνο για να γράψω κάτι στο blog γιατί το έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό...
20 Οκτ 2008
Bela Lugosi
Αφιερωμένο στον ένα και μοναδικό Μπέλα Λουγκόζι το σημερινό post, καθώς σήμερα γιορτάζουμε τα 126 χρόνια απο την γέννηση αυτού του μοναδικού ηθοποιού. Γεννημένος στο Λουγκόζ της Ουγγαρίας στις 20 Οκτώβριου το 1882. Το κανονικό του όνομα ήταν Bela Ferenc Deszo Blasko, και υιοθέτησε σαν επώνυμο του τον τόπο γέννησης του. Έμεινε στην ιστορία για την ερμηνεία του ως Δράκουλας στην ταινία του Tod Browing το 1931, η πρώτη ταινία για τον Κόμη Δράκουλα, αφού οι προηγούμενες απόπειρες δεν είχαν πάρει τα δικαιώματα απο την χήρα του Bram Stoker. Η έναρξη της ταινίας είναι ιστορική και η Ουγγρική προφορά του Bela έμεινε απο τότε ως σήμα κατατεθέν για τον ρόλο, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε εύκολα και στην πιο πρόσφατη ταινία του Coppola. Ο Bela, ένας ηθοποιός ο οποίος δέθηκε τόσο πολύ με τον ρόλο του που θάφτηκε με την μπέρτα του, δυστυχώς φτωχός.
Soundtrack της ημέρας: Bela Lugosi's Dead, Bauhaus
29 Σεπ 2008
A highlight of mind.
Numb from pain, thoughtless, lacking processes,
that is a highlight of my mind.
In alleys dark I now wander,
from sunlight, and bulbs I ran away,
for day-world, is not to handle nor to see
my hollow eyes, my cracked and aged hands.
In darkness now I exile myself,
through empty walls and sewers I must walk.
In search, in desperate search I am,
to lift my soul against the sun,
protected though it should be,
or else, burnt once more it will end up being.
that is a highlight of my mind.
In alleys dark I now wander,
from sunlight, and bulbs I ran away,
for day-world, is not to handle nor to see
my hollow eyes, my cracked and aged hands.
In darkness now I exile myself,
through empty walls and sewers I must walk.
In search, in desperate search I am,
to lift my soul against the sun,
protected though it should be,
or else, burnt once more it will end up being.
For fun.
This story is, indeed, a favour,
something as easy as this, it is.
Describing you in words of "poetry",
is actually better done by His will.
A Lady of beauty not of this world,
whose looks, so many, sought to haunt.
Your eyes, reflecting beauty, mystery,
flawless and soft the skin your clothes wrap around,
your hands a work of genius mastery,
your lips, a pair of gems, found only in sacred ground.
You saw how easy it was to rhyme,
concerning talk of such imaginative mind,
so here now, I will stop,
and hoped, this "poem" you liked a lot!
something as easy as this, it is.
Describing you in words of "poetry",
is actually better done by His will.
A Lady of beauty not of this world,
whose looks, so many, sought to haunt.
Your eyes, reflecting beauty, mystery,
flawless and soft the skin your clothes wrap around,
your hands a work of genius mastery,
your lips, a pair of gems, found only in sacred ground.
You saw how easy it was to rhyme,
concerning talk of such imaginative mind,
so here now, I will stop,
and hoped, this "poem" you liked a lot!
Firenze...
Επιστροφή απο Ιταλία και όχι μόνο! Εξαιτίας της παροιμιώδους αστοχίας μου σε θέματα προσοχής κατάφερα σε μία μόλις μέρα να χάσω την φωτογραφική μου μηχανή. Shit happens though so I move on.
Υπέροχη πόλη, απλά!
ΥΓ. Ευτυχώς δεν ήμουν μόνος μου οπότε έχω φωτογραφίες να ανεβάσω, κάτι που θα γίνει εντός της εβδομάδας. Τότε θα μπούν και πιο αναλυτικά σχόλια!
Υπέροχη πόλη, απλά!
ΥΓ. Ευτυχώς δεν ήμουν μόνος μου οπότε έχω φωτογραφίες να ανεβάσω, κάτι που θα γίνει εντός της εβδομάδας. Τότε θα μπούν και πιο αναλυτικά σχόλια!
20 Σεπ 2008
Φλωρεντία!!!
20-26 του Σεπτέμβρη επισκέπτομαι την Ιταλία στο πρώτο εκτός Ελλάδας ταξίδι μου.
21-24 είναι το ΔιεΘνές Συνέδριο Χημείας Ένταξης. Παράλληλα με το συνέδριο ελπίζω πώς θα καταφέρω να γυρίσω, οσο το δυνατόν, το μεγαλύτερο μέρος της πόλης έτοιμος να βυθιστώ στο μεγαλειώδες πνεύμα αναγεννησιακής και μεσαιωνικής τέχνης που πνέει σε όλη την πόλη.
Ελπίζω να γυρίσω με δεκάδες φωτογραφίες απο αυτό το ταξίδι και να περάσω τέλεια!
Crossing Hands!
13 Σεπ 2008
Παιχνίδια...
Ζούμε σε έναν κόσμο μάλλον σοβαρό. Ή ίσως σοβαροφανή..
Η καθημερινότητα μας αποσπάει όλο και περισσότερο απο τον πραγματικό εαυτό μας και απο τα ενδιαφέροντα μας ή τουλάχιστον αυτό συμβαίνει στους περισσότερους απο εμάς. Ξεχνάμε να ασχοληθούμε με τα πράγματα που αγαπάμε, με αυτά για τα οποία προοριζόμαστε τόσα χρόνια ή αυτά που επιλέξαμε να αφιερώσουμε την αγάπη μας, ανάλογα με την οπτική του καθενός.
Ακόμα και όταν βρίσκουμε ή δημιουργούμε χρόνο για ότι μας αρέσει υπάρχουν πράγματα που όσο μεγαλώνουμε, κυρίως όσο μεγαλώνουμε, τα ξεχνάμε. Ξεχνάμε το παιχνίδι. Φυσικά ως πιο μεγάλοι πλέον πρέπει να φέρουμε και το παιχνίδι στα μέτρα μας. Πρέπει να ξεφύγουμε απο την "νομοτέλεια" του κερδίζω ή χάνω, της νίκης ή της ήττας. Πρέπει να αφοσιωθούμε περισσότερο στο ίδιο το παιχνίδι. Να το θέσουμε ως αυτοσκοπό ώστε να αδηγηθούμε κάπου ακόμα πιο μακριά. Να αλλάξουμε τους κανόνες. Άλλωστε παιχνίδια παίζουμε, γιατί να ακολουθούμε και σε αυτά τους κανόνες που ακολουθούμε στην καθημερινότητα του κόσμου μας;
Πρέπει να οδηγηθούμε στο να δημιουργήσουμε καταστάσεις, ατμόσφαιρες, παιχνίδια στην τελική τέτοια ώστε να μεταλλάξουμε την οπτική μας πάνω στα πράγματα. Να δημιουργήσουμε ή ακόμα καλύτερα να προκαλέσουμε διάθεση για παιχνίδι, για αλλαγή, για σπάσιμο των κανόνων, ίσως να οδηγηθούμε σε ανώτερες μορφές τέχνης όπου αυτό που θα μετράει θα είναι η επιβολή της παιχνιδιάρικης πραγματικότητας μας πάνω στην δομημένη και καθορισμένη πραγματικότητα μας με τέτοιον τροπο ώστε να παραμένει το πνεύμα μας δημιουργικό και να μεταλλάξουμε την κοινωνία μας οριστικά προς ένα μέλλον διαφορετικό, πιο κοντινό στα όνειρα μας.
Σηκωθείτε λοιπόν και πάρτε μέρος στο παιχνίδι ή ακόμα καλύτερα δημιουργήστε το δικό σας παιχνίδι και καλέστε κόσμο να το παίξει! Μπείτε στην δημιουργία και την τέχνη και μεταλλάξτε την με την ενεργή παρουσία σας. Σταματήστε να είστε απλοί θεατές - αποδέκτες των πραγμάτων και δημιουργήστε το δικό σας θέατρο, την δική σας παράσταση, το δικό σας παιχνίδι!
----------------
Now playing: Le Mystère des Voix Bulgares - Mir Stanke Le
Η καθημερινότητα μας αποσπάει όλο και περισσότερο απο τον πραγματικό εαυτό μας και απο τα ενδιαφέροντα μας ή τουλάχιστον αυτό συμβαίνει στους περισσότερους απο εμάς. Ξεχνάμε να ασχοληθούμε με τα πράγματα που αγαπάμε, με αυτά για τα οποία προοριζόμαστε τόσα χρόνια ή αυτά που επιλέξαμε να αφιερώσουμε την αγάπη μας, ανάλογα με την οπτική του καθενός.
Ακόμα και όταν βρίσκουμε ή δημιουργούμε χρόνο για ότι μας αρέσει υπάρχουν πράγματα που όσο μεγαλώνουμε, κυρίως όσο μεγαλώνουμε, τα ξεχνάμε. Ξεχνάμε το παιχνίδι. Φυσικά ως πιο μεγάλοι πλέον πρέπει να φέρουμε και το παιχνίδι στα μέτρα μας. Πρέπει να ξεφύγουμε απο την "νομοτέλεια" του κερδίζω ή χάνω, της νίκης ή της ήττας. Πρέπει να αφοσιωθούμε περισσότερο στο ίδιο το παιχνίδι. Να το θέσουμε ως αυτοσκοπό ώστε να αδηγηθούμε κάπου ακόμα πιο μακριά. Να αλλάξουμε τους κανόνες. Άλλωστε παιχνίδια παίζουμε, γιατί να ακολουθούμε και σε αυτά τους κανόνες που ακολουθούμε στην καθημερινότητα του κόσμου μας;
Πρέπει να οδηγηθούμε στο να δημιουργήσουμε καταστάσεις, ατμόσφαιρες, παιχνίδια στην τελική τέτοια ώστε να μεταλλάξουμε την οπτική μας πάνω στα πράγματα. Να δημιουργήσουμε ή ακόμα καλύτερα να προκαλέσουμε διάθεση για παιχνίδι, για αλλαγή, για σπάσιμο των κανόνων, ίσως να οδηγηθούμε σε ανώτερες μορφές τέχνης όπου αυτό που θα μετράει θα είναι η επιβολή της παιχνιδιάρικης πραγματικότητας μας πάνω στην δομημένη και καθορισμένη πραγματικότητα μας με τέτοιον τροπο ώστε να παραμένει το πνεύμα μας δημιουργικό και να μεταλλάξουμε την κοινωνία μας οριστικά προς ένα μέλλον διαφορετικό, πιο κοντινό στα όνειρα μας.
Σηκωθείτε λοιπόν και πάρτε μέρος στο παιχνίδι ή ακόμα καλύτερα δημιουργήστε το δικό σας παιχνίδι και καλέστε κόσμο να το παίξει! Μπείτε στην δημιουργία και την τέχνη και μεταλλάξτε την με την ενεργή παρουσία σας. Σταματήστε να είστε απλοί θεατές - αποδέκτες των πραγμάτων και δημιουργήστε το δικό σας θέατρο, την δική σας παράσταση, το δικό σας παιχνίδι!
----------------
Now playing: Le Mystère des Voix Bulgares - Mir Stanke Le
11 Σεπ 2008
Halt mich (Hold me)
Aus schlaflos gelebtem Tagtraum erwacht
So bin ich der Sehnsucht Opfer
Aus kindgelebtem Vertrauen erwacht
So klaffen heute meine Wunden
Das Leben brennt mir von der Seele
Die Sehnsucht erfuellt nur tapfer ihre Pflicht
Halt mich - mein Leben - halt mich!
Solange sich die Zeit noch regt
Die Zeiger sich noch drehen
Solange drehe auch ich noch meine Runden
Doch des Lebens süße Lust hat mich verlassen
Das Leben brennt mir von der Seele
Die Sehnsucht erfuellt nur tapfer ihre Pflicht
Halt mich - mein Leben - halt mich!
4 Σεπ 2008
It happened...
Behind curtains I did hide,
but with time transparent they turned to be...
and so the "fool" you called me I did became.
A fool, whose love for you, could not deny.
When you smile the sunshine fades,
and within your arms I always feel safe
These can't be changed no matter what,
for love, eternal, can't be undone.
But yes, my view will differ,
and sunshine will be bright again,
and in your arms I won't survive,
though all of these only on the outside.
Your inner beauty only with your outer should be compared
For it was your kindness, your warmth, your innocence...
Those were the drops that let my love bloom.
I know you hoped for something else,
a friend you wanted next to you.
And here, now, I offer myself,
a dark knight to help you through.
Para ti...
but with time transparent they turned to be...
and so the "fool" you called me I did became.
A fool, whose love for you, could not deny.
When you smile the sunshine fades,
and within your arms I always feel safe
These can't be changed no matter what,
for love, eternal, can't be undone.
But yes, my view will differ,
and sunshine will be bright again,
and in your arms I won't survive,
though all of these only on the outside.
Your inner beauty only with your outer should be compared
For it was your kindness, your warmth, your innocence...
Those were the drops that let my love bloom.
I know you hoped for something else,
a friend you wanted next to you.
And here, now, I offer myself,
a dark knight to help you through.
Para ti...
31 Αυγ 2008
Because being in love is just...
not something always good....
----------------
Now playing: Godspeed You Black Emperor! - East Hastings
via FoxyTunes
----------------
Now playing: Godspeed You Black Emperor! - East Hastings
via FoxyTunes
22 Αυγ 2008
The Wind That Shakes The Barley
Ένα τραγούδι απο τα τέλη του του 1800 αφιερωμένο στην επανάσταση του 1798 στην Ιρλανδία. Ερμηνεία απο την Lisa Gerrard των Dead Can Dance. Πέρα απο τραγούδι έγινε και τίτλος στην εκπληκτική ομώνυμη ταινία. Απολαύστε...
I sat within a valley green
I sat me with my true love
My sad heart strove to choose between
The old love and the new love
The old for her, the new that made
Me think on Ireland dearly
While soft the wind blew down the glen
And shook the golden barley
Twas hard the woeful words to frame
To break the ties that bound us
But harder still to bear the shame
Of foreign chains around us
And so I said, "The mountain glen
I'll seek at morning early
And join the bold United Men"
While soft winds shake the barley
While sad I kissed away her tears
My fond arms 'round her flinging
A full man shot burst on our ears
From out the wildwood ringing
A bullet pierced my true love's side
In life's young spring so early
And on my breast in blood she died
While soft winds shook the barley
I bore her to some mountain stream
And many's the summer blossom
I placed with branches soft and green
About her gore-stained bosom
I wept and kissed her clay-cold corpse
Then rushed o'er vale and valley
My vengeance on the foe to wreak
While soft winds shook the barley
But blood for blood without remorse
I've taken at Oulart Hollow
And laid my true love's clay-cold corpse
Where I full soon may follow
As 'round her grave I wander drear
Noon, night and morning early
With breaking heart when e'er I hear
The wind that shakes the barley
I sat within a valley green
I sat me with my true love
My sad heart strove to choose between
The old love and the new love
The old for her, the new that made
Me think on Ireland dearly
While soft the wind blew down the glen
And shook the golden barley
Twas hard the woeful words to frame
To break the ties that bound us
But harder still to bear the shame
Of foreign chains around us
And so I said, "The mountain glen
I'll seek at morning early
And join the bold United Men"
While soft winds shake the barley
While sad I kissed away her tears
My fond arms 'round her flinging
A full man shot burst on our ears
From out the wildwood ringing
A bullet pierced my true love's side
In life's young spring so early
And on my breast in blood she died
While soft winds shook the barley
I bore her to some mountain stream
And many's the summer blossom
I placed with branches soft and green
About her gore-stained bosom
I wept and kissed her clay-cold corpse
Then rushed o'er vale and valley
My vengeance on the foe to wreak
While soft winds shook the barley
But blood for blood without remorse
I've taken at Oulart Hollow
And laid my true love's clay-cold corpse
Where I full soon may follow
As 'round her grave I wander drear
Noon, night and morning early
With breaking heart when e'er I hear
The wind that shakes the barley
19 Αυγ 2008
Επιστροφή!
Μετά απο 8 ημέρες υπέροχων διακοπών επέστρεψα στην βάση μου και εγώ. Τα επόμενα posts θα έχουν αναφορά σε αυτές τις ημέρες, με τις απαραίτητες φωτογραφίες φυσικά!
Καλή επάνοδος λοιπόν!
Καλή επάνοδος λοιπόν!
10 Αυγ 2008
Διακοπές!!!!
Απο σήμερα και για 8 περίπου μέρες αποχωρώ για διακοπές στην πανέμορφη Ήπειρο.
Με σκοπό να ζήσω τα υπέροχα ντόπια πανηγύρια, να απολαύσω την Βάλια Κάλντα (είναι σύνορα το ξέρω), τα Ζαγοροχώρια, το φαράγγι του Βίκου, τις Δρακόλιμνες. τα ποτάμια Βοϊδομάτη και Αχέροντα (ο γνωστός) αλλά και την Πρέβεζα και την Παραμυθιά (όνομα και πράγμα).
Μέχρι να τα ξαναπούμε λοιπόν, ελπίζω να είστε όλοι καλά και να περνάτε τέλεια!
Με σκοπό να ζήσω τα υπέροχα ντόπια πανηγύρια, να απολαύσω την Βάλια Κάλντα (είναι σύνορα το ξέρω), τα Ζαγοροχώρια, το φαράγγι του Βίκου, τις Δρακόλιμνες. τα ποτάμια Βοϊδομάτη και Αχέροντα (ο γνωστός) αλλά και την Πρέβεζα και την Παραμυθιά (όνομα και πράγμα).
Μέχρι να τα ξαναπούμε λοιπόν, ελπίζω να είστε όλοι καλά και να περνάτε τέλεια!
7 Αυγ 2008
Patras' photos (part 3)
Τρίτο μέρος λοιπόν το οποίο είναι αφιερωμένο στο δασύλλιο που έχουμε στην Πάτρα.
Η θέα της πόλης απο ένα σημείο του δασυλλίου.
Στις δύο προηγούμενες φωτογραφίες φαίνεται ένα κάπως περίεργο χαρακτηριστικό. Βλέπετε δύο απο τις πολλές χειροποίητες ράμπες που υπάρχουν στο δασύλλιο οι οποίες όμως δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό γιατί απο κάτω δεν υπάρχει δρόμος που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί κάποιος με ποδήλατο ή skates.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι απλά γενικής φύσης, που δείχνουν όψεις του δασυλλίου...
Η θέα της πόλης απο ένα σημείο του δασυλλίου.
Στις δύο προηγούμενες φωτογραφίες φαίνεται ένα κάπως περίεργο χαρακτηριστικό. Βλέπετε δύο απο τις πολλές χειροποίητες ράμπες που υπάρχουν στο δασύλλιο οι οποίες όμως δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό γιατί απο κάτω δεν υπάρχει δρόμος που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί κάποιος με ποδήλατο ή skates.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι απλά γενικής φύσης, που δείχνουν όψεις του δασυλλίου...
5 Αυγ 2008
Patras' photos (part 2)
Μπορεί να ζούμε σε μια τσιμεντούπολη αλλά ακόμα και εδώ η φύση κάνει ότι μπορεί για να επιβιώσει και να μας ομορφύνει την ζωή!
Ίσως το πιο αυθεντικό βιβλιοπωλείο της πόλης. Αν και φαίνεται μικρό έχει πολύ μεγάλη ποικιλία και πολύ βιβλιόφιλη ατμοσφαίρα. Τέλειο για να περνάς ατελείωτες ώρες ψάχνωντας!
Ένας "τρελός" τοίχος μαγαζιού στο κέντρο. Απλά έχεις μόλις πάρει να φάς απο απέναντι και κάθεσαι και χαζεύεις όλες τις λεπτομέρειες!!
Εκπληκτικό δισκάδικο στο κέντρο της πόλης. Και με πολύ ενημερωμένο ιδιοκτήτη!! Βρίσκεις σχεδόν τα πάντα σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον!
Ίσως το πιο αυθεντικό βιβλιοπωλείο της πόλης. Αν και φαίνεται μικρό έχει πολύ μεγάλη ποικιλία και πολύ βιβλιόφιλη ατμοσφαίρα. Τέλειο για να περνάς ατελείωτες ώρες ψάχνωντας!
Ένας "τρελός" τοίχος μαγαζιού στο κέντρο. Απλά έχεις μόλις πάρει να φάς απο απέναντι και κάθεσαι και χαζεύεις όλες τις λεπτομέρειες!!
Εκπληκτικό δισκάδικο στο κέντρο της πόλης. Και με πολύ ενημερωμένο ιδιοκτήτη!! Βρίσκεις σχεδόν τα πάντα σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον!
4 Αυγ 2008
Patras' photos (Part 1)
Ένας υπέροχος πεζόδρομος με το πράσινο να κλείνει πάνω απο το κεφάλι σου!
Η καινούρια τοποθεσία του μαγαζιού το πρόγραμμα του οποίου είχα μάθει απέξω στο 1ο έτος. Που και που πάω και τώρα.
Το μέρος που περνάγαμε τα βράδια της Τρίτης με industrial και όχι μόνο μουσική!
Η δική μας Mullholand Drive! χιχι!
Άλλο ένα σύνθημα, κρυμμένο αυτή την φορά απο τον περισσότερο κόσμο, που δείχνει σημάδια προόδου σε αυτή την πόλη...
Μια κάπως πανοραμική άποψη της πόλης απο τα περισσότερα σκαλιά που μπορείτε να βρείτε στην Πάτρα. Κάθε καλοκαίρι γίνονται προβολές ταινιών απο παιδιά στεκιών. Υπέροχες ταινίες σε δροσερό μέρος και με θέα (για όσους βαριόντουσαν), ειδικά το βράδυ!
Το πιο αγαπημένο στέκι στην πόλη. Ένα υπέροχο τεϊοποτείο με ατελείωτες γεύσεις αλλά και συνδιασμούς τσαγιών, ροφημάτων και ότι άλλο θέλετε. Με υπέροχη διακόσμηση και μουσική και το μεγάλο του ρολόι τοίχου να χτυπάει στις μισές ώρες και στις ολόκληρες.
Ένα σύνθημα που μου έκανε εντύπωση απο την πρώτη στιγμή που το είδα. Για κάποιο λόγο με κάνει και χαμογελάω απο αισιοδοξία κάθε φορά που το διαβάζω...
Μια πανέμορφη αγγλικανική εκκλησία κρυμμένη 2 λεπτά απο το σπίτι μου. Πίσω απο τον τοίχο και τα φυτά, είναι ένα κτίριο το οποίο λειτουργεί κανονικά αν και φαίνεται ερειπωμένο. Πανέμορφη αρχιτεκτονική.
Μνήμες απο το σπίτι μου που είναι πάντα μαζί μου...
Η γωνιά με τα κεριά. Απο τα πιο αγαπημένα σημεία του σπιτιού μου. Με την σειρά που τα βλέπετε απεικονίζουν την ψυχή, το παρελθόν και την άλλη ζωή μου!
Η πόρτα προς το υπνοδωμάτιο μου, κρυμμένη πίσω απο μια αφίσα, αφιερωμένη σε ένα θεατρικό, εμπνευσμένο απο ένα βιβλίο φυσικά, για να θυμόμαστε τα βασανιστήρια στην Χιλή επι Πινοσέτ. Όταν η πολιτική αντιμετωπίζεται όπως της αξίζει...
Η μαγική, αλλά μικρή και ακατάστατη, βιβλιοθηκούλα μου... (για να είμαι ακριβής ένα μέρος της καθώς λείπουν δύο ράφια ακόμα).
Απο ένα θεατρικό φέτος, με ερασιτέχνες ηθοποιούς, με εξαιρετικά φανταστική έως και σχιζοφρενική υπόθεση. Ένα απο τα ομορφότερα βράδια σε έναν χώρο γεμάτο ζωή.
ΥΓ. Σκέφτηκα ότι για να ξεκινήσει καλά το φωτοαφιέρωμα στην Πάτρα θα έπρεπε να ξεκινήσω απο το σπίτι μου. Ένα δείγμα λοιπόν απο ιδιαίτερες γωνιές του σπιτιού μου, απολαύσατε πιο πάνω...
Η πόρτα προς το υπνοδωμάτιο μου, κρυμμένη πίσω απο μια αφίσα, αφιερωμένη σε ένα θεατρικό, εμπνευσμένο απο ένα βιβλίο φυσικά, για να θυμόμαστε τα βασανιστήρια στην Χιλή επι Πινοσέτ. Όταν η πολιτική αντιμετωπίζεται όπως της αξίζει...
Η μαγική, αλλά μικρή και ακατάστατη, βιβλιοθηκούλα μου... (για να είμαι ακριβής ένα μέρος της καθώς λείπουν δύο ράφια ακόμα).
Απο ένα θεατρικό φέτος, με ερασιτέχνες ηθοποιούς, με εξαιρετικά φανταστική έως και σχιζοφρενική υπόθεση. Ένα απο τα ομορφότερα βράδια σε έναν χώρο γεμάτο ζωή.
ΥΓ. Σκέφτηκα ότι για να ξεκινήσει καλά το φωτοαφιέρωμα στην Πάτρα θα έπρεπε να ξεκινήσω απο το σπίτι μου. Ένα δείγμα λοιπόν απο ιδιαίτερες γωνιές του σπιτιού μου, απολαύσατε πιο πάνω...
And so it begins...
Απο σήμερα λοιπόν θα ξεκινήσει ένα καινούριο project, φωτογραφικό. Μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Sony και αρκετές μπαταρίες. Μια βόλτα στους δρόμους της Πάτρας. Οι φωτογραφίες θα αναρτηθούν σύντομα εδώ!
Wait to see...
Wait to see...
29 Ιουλ 2008
Project Pitchfork - Alpha Omega
Imagine a child
Living in a dark place
Being accused of
being a failure
Nothing is right
Everything is wrong
Nothing is right
Everything is wrong
Imagine this child
Growing up in a world
Which pays no attention
To its positive behavior
Always noticing
The bad things
Always noticing
The bad things
Imagine a person
Appearing on this scene
Giving love
Giving back its selfesteem
This child will turn away
From its hopeless past
And continue its life
In conscience and trust
The same could be
with humanity
Alhpa Omega
[ 7x ]
Alpha and Omega
[ 2x ]
Small things are big
Huge things are small
Tiny acts have huge effects
Everything counts
Nothing's lost
[ 2x ]
Imagine a crayfish
Thrown into boiled water
It will try to escape
As fast as it can
But imagine this crayfish
Put into clear cold water
And imagine this water
Slowly heated up
This crayfish will
stay motionless
Until he's cooked to death
Same happens to humanity
Same happens to humanity
Alhpa Omega
[ 7x ]
Alpha and Omega
[ 2x ]
Small things are big
Huge things are small
Tiny acts have huge effects
Everything counts
Nothing's lost
[ 4x ]
12 Ιουλ 2008
Cthulhu Fun!!!!
Με τρελό κέφι σήμερα ένα μίνι φωτογραφικό αφιέρωμα στον Υπέρτατο!!! Απολαύστε!!!
----------------
Now playing: Psyclon Nine - Faith: Disease
via FoxyTunes
----------------
Now playing: Psyclon Nine - Faith: Disease
via FoxyTunes
11 Ιουλ 2008
Φασιστικό menu...
Appetizer:
Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι αν θα πρέπει να γράψω ένα post που θα φανερώνει κάποιες πολιτικές μου πεποιθήσεις. Αυτά παθαίνω για να μην έχω σκεφτεί για ποιόν λόγο δημιούργησα εξ'αρχής αυτό το blog. Μάλλον θα καταλήξω σε κάποιου είδους "συμβιβασμο". Παρατηρώντας μέχρι σήμερα τα post μου, πρόσεξα ότι μέσα απο αυτά εκφράζω είτε την "φιλοσοφία ζωής" μου, είτε πράγματα που παρατηρώ και τα οποία μου προξενούν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, μέσα σε αυτά και πολιτικά posts. Μετά τον πρώτο καιρό ηθελημένα δεν έγραφα κάτι που να έχει άμεση σχέση με τις πολιτικές μου πεποιθήσεις αλλά ειδικά το συγκεκριμένο θέμα ακουμπάει πολύ περισσότερους τομείς απο τα πολιτικά μου πιστεύω.
Main Dish:
Αν και είμαι κατά της βίας σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς και ειρηνιστής μέχρι πριν αρκετούς μήνες, και άρα άξιο τέκνο της Discordia, πλέον έχω παραστρατήσει ηθελήμενα. Έχω κουραστεί και ενοχλούμαι πάρα πολύ πλέον απο το να βλέπω ιδέες μισάνθρωπες όχι μόνο να υπάρχουν ακόμα αλλά και να πολλαπλασιάζονται και μάλιστα ακόμα και σε μικρές ηλικίες. Δεν με νοιάζει και τόσο πως θα το ονομάσετε, φασισμό ή ναζισμό ή νεο-ναζισμό ή ΕΛ-ληνισμό ή ότι διαόλο θέλει ο καθένας. Με αφορμή την "ΟΕΜ, ομάδα ελληνόψυχων μαθητών" αυτό το post λοιπόν.
Σκατά. Βαρέθηκα τον καθωσπρεπισμό μου. Δεν μπορώ να μιλάω λογικά ή με επιχειρήματα σε κάθε ηλίθιο φασίστα αυτού του κόσμου. Πόσο απέραντα ηλίθιος πρέπει να είσαι για να υποστηρίζεις τέτοιες ιδέες. Πόσο μαλάκας μισάνθρωπος μπορείς να γίνεις; Μα είναι δυνατόν για τα προβλήματα σου και για την μη-ανάπτυξη του άδειου κεφαλιού σου να σου φταίνε οι ξένοι και οι κάθε ξένοι; Ρε καραγκιόζηδες που θέλετε να είστε και Έλληνες, απο που την βγάλατε την καθαρότητα του αίματος σας; Για ποιές φυλές μιλάτε; Πόσα συμπλέγματα μπορεί να κουβαλάτε και νομίζετε ότι είστε σωτήρες αυτού του κόσμου; Ποιός σας όρισε και πότε; ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ. Ελπίζω και εύχομαι να πάτε όλοι στον στρατό και να ξεκινήσετε να κάνετε απόβαση σε όλο τον κόσμο για να ικανοποιήσετε τον μεγαλοϊδεατισμό που σας δέρνει και να πεθάνετε με τον χειρότερο τρόπο. Ή μάλλον, να καταλήξετε όμηροι δεμένοι και να περνάνε όλοι αυτοί που μισείτε και να σας ρίχνουν απο μια ροχάλα στην μούρη!
ΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΙΑ!
Dessert:
Δεν υπάρχει επιδόρπιο!
----------------
Now playing: Try Yann Alan Stivell ... - Tri martolod
via FoxyTunes
Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι αν θα πρέπει να γράψω ένα post που θα φανερώνει κάποιες πολιτικές μου πεποιθήσεις. Αυτά παθαίνω για να μην έχω σκεφτεί για ποιόν λόγο δημιούργησα εξ'αρχής αυτό το blog. Μάλλον θα καταλήξω σε κάποιου είδους "συμβιβασμο". Παρατηρώντας μέχρι σήμερα τα post μου, πρόσεξα ότι μέσα απο αυτά εκφράζω είτε την "φιλοσοφία ζωής" μου, είτε πράγματα που παρατηρώ και τα οποία μου προξενούν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, μέσα σε αυτά και πολιτικά posts. Μετά τον πρώτο καιρό ηθελημένα δεν έγραφα κάτι που να έχει άμεση σχέση με τις πολιτικές μου πεποιθήσεις αλλά ειδικά το συγκεκριμένο θέμα ακουμπάει πολύ περισσότερους τομείς απο τα πολιτικά μου πιστεύω.
Main Dish:
Αν και είμαι κατά της βίας σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς και ειρηνιστής μέχρι πριν αρκετούς μήνες, και άρα άξιο τέκνο της Discordia, πλέον έχω παραστρατήσει ηθελήμενα. Έχω κουραστεί και ενοχλούμαι πάρα πολύ πλέον απο το να βλέπω ιδέες μισάνθρωπες όχι μόνο να υπάρχουν ακόμα αλλά και να πολλαπλασιάζονται και μάλιστα ακόμα και σε μικρές ηλικίες. Δεν με νοιάζει και τόσο πως θα το ονομάσετε, φασισμό ή ναζισμό ή νεο-ναζισμό ή ΕΛ-ληνισμό ή ότι διαόλο θέλει ο καθένας. Με αφορμή την "ΟΕΜ, ομάδα ελληνόψυχων μαθητών" αυτό το post λοιπόν.
Σκατά. Βαρέθηκα τον καθωσπρεπισμό μου. Δεν μπορώ να μιλάω λογικά ή με επιχειρήματα σε κάθε ηλίθιο φασίστα αυτού του κόσμου. Πόσο απέραντα ηλίθιος πρέπει να είσαι για να υποστηρίζεις τέτοιες ιδέες. Πόσο μαλάκας μισάνθρωπος μπορείς να γίνεις; Μα είναι δυνατόν για τα προβλήματα σου και για την μη-ανάπτυξη του άδειου κεφαλιού σου να σου φταίνε οι ξένοι και οι κάθε ξένοι; Ρε καραγκιόζηδες που θέλετε να είστε και Έλληνες, απο που την βγάλατε την καθαρότητα του αίματος σας; Για ποιές φυλές μιλάτε; Πόσα συμπλέγματα μπορεί να κουβαλάτε και νομίζετε ότι είστε σωτήρες αυτού του κόσμου; Ποιός σας όρισε και πότε; ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ. Ελπίζω και εύχομαι να πάτε όλοι στον στρατό και να ξεκινήσετε να κάνετε απόβαση σε όλο τον κόσμο για να ικανοποιήσετε τον μεγαλοϊδεατισμό που σας δέρνει και να πεθάνετε με τον χειρότερο τρόπο. Ή μάλλον, να καταλήξετε όμηροι δεμένοι και να περνάνε όλοι αυτοί που μισείτε και να σας ρίχνουν απο μια ροχάλα στην μούρη!
ΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΙΑ!
Dessert:
Δεν υπάρχει επιδόρπιο!
----------------
Now playing: Try Yann Alan Stivell ... - Tri martolod
via FoxyTunes
7 Ιουλ 2008
1 Ιουλ 2008
Look away Lucifer...
You don't know where you going
and you don't know where you've been
There's a billion lights shining
and you're somewhere in between
look away look away
look away Lucifer
look away look away
ooh look away Lucifer now
You creed me as a brother
as you coming from the street
there's a reason you have come here
there's a reason that we meet
look away look away
look away Lucifer
look away look away
ooh look away Lucifer now
You come looking for a handdown
And you said that you're allright
But I can see that you're enslaved
among the legions of the night
look away look away
look away Lucifer
look away look away
ooh look away Lucifer now
You look over my shoulder
and a tear comes to your eye
then you thank me for the money
and you kindly say goodbye
look away look away
look away Lucifer
look away look away
ooh look away Lucifer now
It's a selfplaying piano
and it's so hard to stay afloat
If you wanna make a living here
you gonna need a bigger boat
look away look away
look away Lucifer
look away look away
ooh look away Lucifer now
Now I have tried to help you
and I hold this to be true
But I can't just be breathing
out of sympathy for you
that's a hard one to be hearing it
it's hard on me to say it
but it was you who entered in this game
and now you will almost play it
Yeah that's a hard one to be hearing it
it's hard on me to say it
but it was you who entered in this game
and now you will almost play it
You still walk among the living
but there's a place you rather be
With a shepard all is okay
and your home across the sea
look away look away
look away Lucifer
look away look away
ooh look away look away
look away look away
look away Lucifer
look away look away
ooh look away look away
PS. The photograph comes from Diamanda Galas' album "The Litanies of Satan" for the great artistic impression it made to me...
PS2. Good month everyone!!
----------------
Now playing: Madrugada - Look Away Lucifer
27 Ιουν 2008
Under the blue light...
Ξαπλωμένος στην γέφυρα στο Ρίο, στον χώρο που περπατάνε οι πεζοί. Βράδυ, με τα φώτα ακόμα αναμμένα. ξαπλώνω κάτω και νιώθω τα αυτοκίνητα που περνάνε απο τον δρόμο. Δεν δίνω σημασία. Κοιτάω τον πυλώνα απο την φωτογραφική μηχανή. Και κλίκ. Η φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω. Με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια μπορούσα. Βλέπω την φωτογραφία και μου θυμίζει πολλά πράγματα. Το "λευκό φώς" των flatliners, τα νήματα απο τις πόρτες του Moebius στην πενταλογία του Νεκροσκόπου, τα νήματα απο τις εξωσωματικές εμπειρίες ακτίνες απο έναν περίεργο, παγωμένο ήλιο...
Λένε ότι μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Διαφωνώ. Μια εικόνα είναι όλοι οι κόσμοι μαζί. Ότι ξέρουμε, ότι φανταζόμαστε, ότι θα θέλαμε ή ότι μισούμε είναι εκεί, παντού. Γιατί μέσα απο τις φωτογραφίες βλέπουμε πάντα στον εαυτό μας και στον κόσμο μας. Σε κάθε φωτογραφία κρύβεται και μια πτυχή του εαυτού μας.
This was just one fragment... until the next...
----------------
Now playing: Dead Can Dance - Cantara
25 Ιουν 2008
Μέρα - Νύχτα...
Μέρα:
Το φώς επικρατεί σχεδόν παντού. Ο κόσμος φαίνεται να λειτουργεί όπως έχει προγραμματιστεί. Πολλοί τρέχουν στις δουλειές τους, αλλοι ξεκουράζονται απο αυτές, βλέπεις πολλά γύρω σου με ευκολία, τα μάτια σου άλλωστε είναι συνηθισμένα στο φώς. Φαίνεται να λειτουργούν όλα σωστά. Ή τουλάχιστον όσα βλέπουμε γιατί ακόμα και την μέρα γίνονται δεκάδες εγκλήματα πάσης φύσεως. Απο μια δολοφονία μέχρι το κάψιμο ένος βιβλίου και την καταστροφή του ονείρου ενος μικρού παιδιού. Υπάρχει όμως μια σιγουριά, οτι ότι είναι γύρω μας το ξέρουμε. Δεν υπάρχει βασικός φόβος παρά μόνον επιφανειακός. Τα πάντα φαίνονται πιο σωστά την ημέρα μέχρι...
Νύχτα:
Το φώς έχει φύγει εδώ και ώρα και προσπαθούμε να το μιμηθούμε με μεθόδους τελείως ανέμπνευστες και χωρίς καθόλου γούστο. (Σκεφτείτε την τελευταία φορά που θαυμάσατε μια κολόνα της ΔΕΗ ή του Δήμου σας για την ομορφιά της). Ο περισσότερος κόσμος, της περιοχής σας μιας και δεν είναι νύχτα σε όλη την Γή (:P), κοιμάται ή ξεκουράζεται, με το φώς πάντα αναμμένο δίπλα του. Η νύχτα είναι μια περίοδος χρονική στην οποία χάνεται ο ιστός και η υφή της πραγματικότητας. Είναι ο κόσμος της φαντασίας που αντιπαρατίθεται με τον κόσμο της λογικής. Η μέρα με την νύχτα. Οι ώρες στις οποίες δημιουργούνται σχισμές στην πραγματικότητα και οι φόβοι μας, τα άγχη μας, οι εφιάλτες αλλά και τα όνειρα, οι ευχές μας, τα πιο όμορφα συναισθήματα μας πραγματοποιούνται. Είναι οι ώρες που η ομορφιά και η ιδιαιτερότητες των προσωπικοτήτων μας ενισχύονται.
Και όμως οι περισσότεροι συνεχίζουν να προσπαθούν να τα διώξουν όλα αυτά, δημιουργώντας κακέκτυπα της ημέρας αντί να ζήσουν με τον ίδιο τρόπο και την νύχτα. Αντί να την εκτιμήσουν την εξορίζουν και για αυτό συνεχίζουν να την φοβούνται και τους τρομάζει...
Ξέρω ότι γράφω πράγματα κοινότυπα μάλλον, αλλά αυτή την στιγμή σκέφτηκα να κάνω μια διακριτική επίθεση στην ημέρα...
Το φώς επικρατεί σχεδόν παντού. Ο κόσμος φαίνεται να λειτουργεί όπως έχει προγραμματιστεί. Πολλοί τρέχουν στις δουλειές τους, αλλοι ξεκουράζονται απο αυτές, βλέπεις πολλά γύρω σου με ευκολία, τα μάτια σου άλλωστε είναι συνηθισμένα στο φώς. Φαίνεται να λειτουργούν όλα σωστά. Ή τουλάχιστον όσα βλέπουμε γιατί ακόμα και την μέρα γίνονται δεκάδες εγκλήματα πάσης φύσεως. Απο μια δολοφονία μέχρι το κάψιμο ένος βιβλίου και την καταστροφή του ονείρου ενος μικρού παιδιού. Υπάρχει όμως μια σιγουριά, οτι ότι είναι γύρω μας το ξέρουμε. Δεν υπάρχει βασικός φόβος παρά μόνον επιφανειακός. Τα πάντα φαίνονται πιο σωστά την ημέρα μέχρι...
Νύχτα:
Το φώς έχει φύγει εδώ και ώρα και προσπαθούμε να το μιμηθούμε με μεθόδους τελείως ανέμπνευστες και χωρίς καθόλου γούστο. (Σκεφτείτε την τελευταία φορά που θαυμάσατε μια κολόνα της ΔΕΗ ή του Δήμου σας για την ομορφιά της). Ο περισσότερος κόσμος, της περιοχής σας μιας και δεν είναι νύχτα σε όλη την Γή (:P), κοιμάται ή ξεκουράζεται, με το φώς πάντα αναμμένο δίπλα του. Η νύχτα είναι μια περίοδος χρονική στην οποία χάνεται ο ιστός και η υφή της πραγματικότητας. Είναι ο κόσμος της φαντασίας που αντιπαρατίθεται με τον κόσμο της λογικής. Η μέρα με την νύχτα. Οι ώρες στις οποίες δημιουργούνται σχισμές στην πραγματικότητα και οι φόβοι μας, τα άγχη μας, οι εφιάλτες αλλά και τα όνειρα, οι ευχές μας, τα πιο όμορφα συναισθήματα μας πραγματοποιούνται. Είναι οι ώρες που η ομορφιά και η ιδιαιτερότητες των προσωπικοτήτων μας ενισχύονται.
Και όμως οι περισσότεροι συνεχίζουν να προσπαθούν να τα διώξουν όλα αυτά, δημιουργώντας κακέκτυπα της ημέρας αντί να ζήσουν με τον ίδιο τρόπο και την νύχτα. Αντί να την εκτιμήσουν την εξορίζουν και για αυτό συνεχίζουν να την φοβούνται και τους τρομάζει...
Ξέρω ότι γράφω πράγματα κοινότυπα μάλλον, αλλά αυτή την στιγμή σκέφτηκα να κάνω μια διακριτική επίθεση στην ημέρα...
21 Ιουν 2008
Challenge accepted. Over and out!
Αποδεχόμενος την πρόκληση για παιχνιδάκι γράφω... 1 αλήθεια και 3 ψέμματα. Ποιά είναι η αλήθεια αποφασίστε μόνοι σας...
1) Μικρός κοιμόμουν σε ένα μαγικό χαλί που αιωρούνταν 2 μέτρα πάνω απο το πάτωμα. Είμαι 23 και το μαγικό χαλί κατέβηκε στο μισό μέτρο απο το πάτωμα...
2) Μικρός ήμουν ένα απόλυτα ήσυχο παιδάκι που δεν έκανε καμία τρέλα. Είμαι 23 και δεν κάνω καμία "τρέλα"...
3) Μικρός πίστευα στις νεράϊδες, τα ξωτικά, τους βρυκόλακες και όλα τα υπέροχα ή και τρομακτικά πλάσματα των παραδόσεων. Είμαι 23 και ακόμα πιστεύω...
4) Μικρός φοβόμουν σχεδόν όλα τα έντομα. Είμαι 23 και πλέον με φοβούνται αυτά..
χιχιχιχι....
Προσκαλώ όποιον θέλει να συμμετάσχει.
1) Μικρός κοιμόμουν σε ένα μαγικό χαλί που αιωρούνταν 2 μέτρα πάνω απο το πάτωμα. Είμαι 23 και το μαγικό χαλί κατέβηκε στο μισό μέτρο απο το πάτωμα...
2) Μικρός ήμουν ένα απόλυτα ήσυχο παιδάκι που δεν έκανε καμία τρέλα. Είμαι 23 και δεν κάνω καμία "τρέλα"...
3) Μικρός πίστευα στις νεράϊδες, τα ξωτικά, τους βρυκόλακες και όλα τα υπέροχα ή και τρομακτικά πλάσματα των παραδόσεων. Είμαι 23 και ακόμα πιστεύω...
4) Μικρός φοβόμουν σχεδόν όλα τα έντομα. Είμαι 23 και πλέον με φοβούνται αυτά..
χιχιχιχι....
Προσκαλώ όποιον θέλει να συμμετάσχει.
7 Ιουν 2008
Θρησκεία, Θεός και Ιερατεία. (3)
Ας κλείσω επιτέλους την τριλογία που ξεκίνησα με το τελευταίο μέρος που απέμεινε, τα Ιερατεία.
Προειδοποιώ ότι το κείμενο που θα ακολουθήσει έχει γραφτεί πολύ καιρό πρίν και στην ουσία είναι μια ελάχιστη περίληψη απο ότι θα μπορούσε να είναι. Τα Ιερατεία ως ιδέα το επιβάλλουν άλλωστε!
Οι άνθρωποι σε μια προσπάθεια τους για ερμηνεία των πραγμάτων και των συνθηκών εκτός της κατανόησης τους δημιούργησαν τους θεούς. Ήταν ένα μέσο να υποτάξουν το άγνωστο, να του δώσουν μορφή κατανοητή, όψη ανθρώπινη, να το φέρουν στα μέτρα τους κατα κάποιον τρόπο.
Κάπου εκεί όμως χάλασε η μανέστρα!
Κάποιοι εξ' αυτών διαισθανόμενοι την δυναμική που έκρυβε όλη αυτή η κατάσταση έγιναν οι πρώτοι ιερείς. Διεκδίκησαν την απόλυτη ερμηνεία των "σημείων" όσο και της επικοινωνίας με τις θεότητες. Και αν κάποιες φορές θεωρήθηκαν άνθρωποι άρρωστοι, οι επιληπτικοί λόγου χάρη, ως άτομα που επικοινωνούσαν με τους θεούς αυτά ήταν εξαιρέσεις στον κανόνα...
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η εγκαθίδρυση της δικτατορίας των πάσης φύσεως Ιερατείων και ειδικά τα θρησκευτικά, που συνεχίζεται σε μεγάλο βαθμό μέχρι και σήμερα. Κράτησαν για τον εαυτό τους το μοναδικό και αδιαμφισβήτητο δικαίωμα στην ερμηνεία της πραγματικότητας και των θεών. Και φυσικά σε μια ευφυή απο μέρους τους κίνηση φρόντισαν έτσι ώστε οι ερμηνείες να προώθουν την εξουσία τους η οποία ανταποδίδει με την σειρά της!
Ειδικά τις παγκόσμιες θρησκείες, τα Ιερατεία μετέτρεψαν την εξουσία τους σε ένα επικερδές επάγγελμα τις βάσεις τους οποίου καθορίζουν αποκλειστικά οι ίδιοι με ανοχή ακόμα και της πολιτικής εξουσίας. (εμφανές παράδειγμα η Ελλάδα)
Ακόμα και τώρα, χάρη στους προγενέστερους χειρισμούς τους, τα Ιερατεία καθορίζουν την ζωή και κρατούν υπόδουλους εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι έχουν γίνει τελείως άβουλα όντα, ανίκανα ακόμα και να υποπτευθούν πόσο μεγάλα θύματα εκμετάλλευσης είναι. Ακόμα και αν νιώθουν την ανάγκη πίστης σε έναν θεό, δεν είναι ικανοί πλέον να σκεφτούν ούτε καν την πιθανότητα να μην χρειάζονται κάποιον διαμεσολαβητή.
Φυσικά κάποιοι άνθρωποι, έξυπνοι σίγουρα, διέκριναν τα τεχνάσματα και τους τρόπους λειτουργίας των θρησκευτικών Ιερατείων και πέρασαν έτσι στην άλλη πλευρά του καθρέφτη δημιουργώντας άλλα Ιερατεία με την σειρά τους, ακόμα πιο εκλεπτυσμένα όπως το Πολιτικό, το Οικονομικό και το Επιστημονικό έτσι ώστε πλέον να διαμορφώνεται απο αυτούς κάθε πτυχή της ζωής μας και της επίπλαστης πραγματικότητας στην οποία ζούμε.
Break the glass...
enrutcoN
Φαί για σκέψη λοιπόν ε; Για να δούμε λοιπόν...
Οι σκιές. Δεν φταίνε αυτές, είναι απλά μεταφορικά μέσα. Άνθρωποι και σκέψεις κρύβονται απο πίσω, άνθρωποι που ζούν στις σκέψεις σου "παρασιτικά"(;). Ο φόβος πάντα είναι φόβος για το άγνωστο, οι σκιές δεν ξεχωρίζουν τα χαρακτηριστικά τους για αυτό φοβίζουν, άγνωστες και με χαρακτηριστικά απροσδιόριστα (αγαπημένη θεματολογία τρόμου άλλωστε).
Έρωτας, πάθος, σεξουαλικότητα και φόβος. Ένα domination spell απέναντι στις σκιές άραγε. Απελευθέρωση ενέργειας για χάσιμο σκιών άραγε;
Σε μια προσπάθεια να κρατήσεις την ενέργεια και την μαγεία που εκπέμπεις τέτοιες στιγμές προσπαθείς να σώσεις στιγμές με την γεύση σου. με την αφή σου και την όραση σου.
Και εκεί που σκέφτεσαι ότι το έχεις καταφέρει, ξαναγυρνάς, μπροστά στην πραγματικότητα του φεγγαρόφωτος, σε σκέψεις προηγούμενες, σε σκιές. Δεν πέτυχε το spell...
Το Κλειδί (το Ασημένιο άραγε;; :P) είναι στο αυτί σου, το έβαλες εσύ. Άρα δεν περιμένεις ούτε εκείνον ούτε καν Εκείνον να έρθει να το πάρει. Ή αν το κάνεις έχεις λάθος. Εσύ το έβαλες και εσύ πρέπει να το βγάλεις, την κατάλληλη στιγμή σίγουρα. Κλειδώνεις τί άραγε, την καρδιά, την ψυχή σου για να προστατευθείς; Με ένα Κλειδί... Και όμως με το Κλειδί αυτό κλειδώνεις τον εαυτό σου μακριά απο την Ζωή. Για αυτό και εσύ είσαι αυτή που μπορείς να βγάλεις το κλειδί αλλά όχι με την βία, αλλά με την συνειδητοποίηση και αποδοχή της αλήθειας για τον ρόλο του. Τότε φεύγει μόνο του, διαλύεται και γυρνάει πίσω στο φεγγάρι που κοιτάς. (Δεν ξεπέρασα την ιδέα του Ασημένιου Κλειδιού τελικά)
Και στο τέλος, ξυπνάς;; Απεγνωσμένη προσπάθεια για να ξεφύγεις απο την πραγματικότητα των σκιών; Περνάς σε έναν άλλο κόσμο. Έβγαλες το Κλειδί απο πάνω σου και πέρασες την Πύλη... Τα Όνειρα θα ξαναέρθουν και το φεγγάρι θα είναι πιο συντροφικό αν το δεχτείς να σε φωτίζει και με αυτό το φώς αποδεχτείς και θαυμάσεις την χλωμή γυμνή φιγούρα στο παράθυρο. (Είναι εμφανές ότι η τελευταία παράγραφος λειτουργεί σε άλλο επίπεδο απο το υπόλοιπο κείμενο).
Πρωί vs. Έμπνευση : 0-1 (χάρη σε σένα) XXX
Οι σκιές. Δεν φταίνε αυτές, είναι απλά μεταφορικά μέσα. Άνθρωποι και σκέψεις κρύβονται απο πίσω, άνθρωποι που ζούν στις σκέψεις σου "παρασιτικά"(;). Ο φόβος πάντα είναι φόβος για το άγνωστο, οι σκιές δεν ξεχωρίζουν τα χαρακτηριστικά τους για αυτό φοβίζουν, άγνωστες και με χαρακτηριστικά απροσδιόριστα (αγαπημένη θεματολογία τρόμου άλλωστε).
Έρωτας, πάθος, σεξουαλικότητα και φόβος. Ένα domination spell απέναντι στις σκιές άραγε. Απελευθέρωση ενέργειας για χάσιμο σκιών άραγε;
Σε μια προσπάθεια να κρατήσεις την ενέργεια και την μαγεία που εκπέμπεις τέτοιες στιγμές προσπαθείς να σώσεις στιγμές με την γεύση σου. με την αφή σου και την όραση σου.
Και εκεί που σκέφτεσαι ότι το έχεις καταφέρει, ξαναγυρνάς, μπροστά στην πραγματικότητα του φεγγαρόφωτος, σε σκέψεις προηγούμενες, σε σκιές. Δεν πέτυχε το spell...
Το Κλειδί (το Ασημένιο άραγε;; :P) είναι στο αυτί σου, το έβαλες εσύ. Άρα δεν περιμένεις ούτε εκείνον ούτε καν Εκείνον να έρθει να το πάρει. Ή αν το κάνεις έχεις λάθος. Εσύ το έβαλες και εσύ πρέπει να το βγάλεις, την κατάλληλη στιγμή σίγουρα. Κλειδώνεις τί άραγε, την καρδιά, την ψυχή σου για να προστατευθείς; Με ένα Κλειδί... Και όμως με το Κλειδί αυτό κλειδώνεις τον εαυτό σου μακριά απο την Ζωή. Για αυτό και εσύ είσαι αυτή που μπορείς να βγάλεις το κλειδί αλλά όχι με την βία, αλλά με την συνειδητοποίηση και αποδοχή της αλήθειας για τον ρόλο του. Τότε φεύγει μόνο του, διαλύεται και γυρνάει πίσω στο φεγγάρι που κοιτάς. (Δεν ξεπέρασα την ιδέα του Ασημένιου Κλειδιού τελικά)
Και στο τέλος, ξυπνάς;; Απεγνωσμένη προσπάθεια για να ξεφύγεις απο την πραγματικότητα των σκιών; Περνάς σε έναν άλλο κόσμο. Έβγαλες το Κλειδί απο πάνω σου και πέρασες την Πύλη... Τα Όνειρα θα ξαναέρθουν και το φεγγάρι θα είναι πιο συντροφικό αν το δεχτείς να σε φωτίζει και με αυτό το φώς αποδεχτείς και θαυμάσεις την χλωμή γυμνή φιγούρα στο παράθυρο. (Είναι εμφανές ότι η τελευταία παράγραφος λειτουργεί σε άλλο επίπεδο απο το υπόλοιπο κείμενο).
Πρωί vs. Έμπνευση : 0-1 (χάρη σε σένα) XXX
19 Μαΐ 2008
Περί Αξιοπρέπειας...
Επειδή θεωρώ ότι για να καταλάβεις το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας πρέπει να μπορείς να δείς ποιά είναι η χειρότερη πράξη που μπορεί να κάνει κάποιο μέλος αυτής της κοινωνίας. Το παρακάτω video είναι ένα δείγμα για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Είναι η επιλογή μου για το χειρότερο δείγμα βαρβαρότητας του είδους μας. (Το ξαναθυμήθηκα μετά απο αρκετό καιρό εντελώς τυχαία).
Δεν σας λέω να το δείτε οπωσδήποτε αλλά εάν το κάνετε θα καταλάβετε καλύτερα τι είμαστε ικανοί να κάνουμε και τι κάνουμε στην καθημερινότητα μας.
Μετά απο αυτό το βίντεο αρνούμαι να αυτοχαρακτηρίζομαι άνθρωπος. Δεν ανήκω στο ίδιο είδος με αυτούς στο βίντεο...
Δεν ξέρω τι άλλο να πώ...
Δεν σας λέω να το δείτε οπωσδήποτε αλλά εάν το κάνετε θα καταλάβετε καλύτερα τι είμαστε ικανοί να κάνουμε και τι κάνουμε στην καθημερινότητα μας.
Μετά απο αυτό το βίντεο αρνούμαι να αυτοχαρακτηρίζομαι άνθρωπος. Δεν ανήκω στο ίδιο είδος με αυτούς στο βίντεο...
Δεν ξέρω τι άλλο να πώ...
8 Μαΐ 2008
Πυρηνική Ενέργεια...
Θα κάνω μια μικρή παράκαμψη απο το προηγούμενο θέμα για να πάω λίγο σε ένα θέμα που ανέκυψε, στην Ελλάδα τουλάχιστον, απο το πουθενά. Πρίν 3 ή 4 μέρες, αν δεν κάνω λάθος, βγήκε ο κύριος Σουφλιάς και έκανε μια δήλωση σύμφωνα με την οποία πιστεύει οτι η πυρηνική ενέργεια είναι πράσινη ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι είναι ενέργεια η οποία είναι φιλική προς το περιβάλλον και ότι δεν το επιβαρύνει.Έχει δίκιο λοιπόν ο κύριος Σουφλιάς, Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, ή όχι;
Ένας πυρηνικός αντιδραστήρας λειτουργεί με ισότοπα του ουρανίου και του πλουτωνίου κυρίως (σε νεότερης τεχνολογίας χρησιμοποιείται και το θόριο), στοιχεία τα οποία δεν υπάρχουν σε αφθονία στην γή και που σε καμία περίπτωση δεν είναι ατελείωτα (σύμφωνα με υπολογισμούς οι ποσότητες που υπάρχουν παγκοσμίως αρκούν για 80 περίπου χρόνια)! Άρα σίγουρα δεν είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας! Το κόστος κατασκευής ενός πυρηνικού αντιδραστήρα είναι περίπου 2,5-3 δίς ευρώ με μια επιβάρυνση της τάξης του 15% σε σεισμογενείς περιοχές! Άρα ούτε φτηνή εναλλακτική λύση είναι!
Και πάμε τώρα στην μεγαλύτερη και κυριολεκτικά κακουργηματική σκέψη, το κάτα πόσο δηλαδή είναι πράσινη μορφή ενέργειας η πυρηνική. Σίγουρα απο ένα πυρηνικό εργοστάσιο δεν παράγεται τόσο διοξείδιο του άνθρακα και τόση αιθάλη όσο απο το εργοστάσιο της Μεγαλόπολης για παράδειγμα, που χρησιμοποιεί λιθάνθρακα. Αλλά κάθε χρόνο παράγονται πυρηνικά απόβλητα 25-30 τόνων. Αυτά αποτελούνται κυρίως απο ουράνιο και άλλα ακτινίδια (πλουτώνιο και κιούριο κυρίως). Αυτές οι ποσότητες αφορούν το στερεό υπόλειμμα των αντιδραστήρων. Αυτό το υπόλειμμα όμως είναι άκρως ραδιενεργό και πρέπει να διαχειρίζεται με μεγάλη προσοχή. Ακόμα και μετά απο πάροδο 40 χρόνων που χάνεται το 99,9% της ραδιενεργούς ακτινοβολίας αυτό που παραμένει είναι άκρως επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Ακόμα και με την πιο αποδοτική και αισιόδοξη διαδικασία διαχείρησης και επεξεργασίας αυτών των αποβλήτων χρειάζονται 200-300 χρόνια ώστε να μην κινδυνεύουμε απο την ραδιενέργεια που εκπέμπεται απο αυτά τα απόβλητα.
Φυσικά στην προηγούμενη παράγραφο δεν αναφέρα καν το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ατυχήματος όπως τόσα και τόσα που έχουν γίνει. (Η περιοχή γύρω απο το Τσερνόμπιλ ακόμα είναι περιοχή φάντασμα χωρίς κανέναν κάτοικο, και με εμφανή αποτελέσματα, αυξήσεις καρκινογενέσεων και κάθε είδους νεοπλασματικών ασθενειών, στους πληθυσμούς που μολύνθηκαν απο ραδιενέργεια).
Και σκεφτείται τώρα και την χώρα μας, μια σεισμογενής περιοχή, τι ρίσκο πέρνει με την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εδώ καλά καλά δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την ανακύκλωση, το re-using ή ακόμα και τα απλά απορρίματα μας μιας και οι χώροι υγειονομικής ταφής είναι τουλάχιστον της πλάκας μιας και έχουν γεμίσει και πλέον χρησιμοποιούνται δεκάδες παράνομες χωματερές.
Πόσο εύκολα άραγε εμπιστεύεστε σε ένα τέτοιο κράτος να διαχειρειστεί με επιτυχία ραδιενεργά απόβλητα;;;
Ελπίζω και εύχομαι να σταματήσει αυτή η μαλακία πλέον με την πυρηνική ενέργεια σαν πράσινη και φιλική ενέργεια προς το περιβάλλον και να σοβαρευτούμε λίγο περισσότερο. Τόσα χρόνια ενεργειακό μονοπώλιο και κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς ρεύμα απο την ΔΕΗ το καλοκαίρι γιατί έγινε λάθος διαχείρηση των αποθεμάτων νερού και θέλουμε και πυρηνικούς αντιδραστήρες!
ΕΛΕΟΣ!!!!
4 Μαΐ 2008
Θρησκεία, Θεός, Ιερατεία... (μέρος 2)
Και κάπως έτσι περνάμε στο δεύτερο μέρος του τρίπτυχου, τον Θεό...
Είναι ίσως θέμα στο μεγαλύτερο debate που έχει γίνει ποτέ. Υπάρχει, δεν υπάρχει, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του, ποιος τον έχει αντιληφθεί σωστά κλπ κλπ. (Είμαι σίγουρος πως μπορείται να σκεφτείται δεκάδες ερωτήσεις για να προσθέσετε στις προηγούμενες).
Καταρχήν πρέπει να πώ ότι το ζήτημα "Θεός" είναι καθαρά προσωπικό για τον καθένα μας ξεχωριστά. Δεν είναι μια γενική αλήθεια, αλλά μια εσωτερική αλήθεια καθαρά ατομική. Αποφασίζεις τι ερμηνεία δίνεις στην έννοια αυτή και ανάλογα δέχεσαι ή όχι την ύπαρξη του.
Για μένα λοιπόν, Θεός υπάρχει. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι όμως. Τί είναι ο Θεός όμως;
Όπως έγραψα και πρίν ο Θεός είναι κάτι προσωπικό και εσωτερικό. Αυτό σημαίνει οτι ο Θεός είναι μέσα μου και άρα δεν έχω ανάγκη απο κανένα Ιερατείο να τον κατανοήσω, να τον ερμηνεύσω και να τον λατρεύω. Όπως φυσικά δεν χρειάζομαι και κάποιον ιδιαίτερο χώρο ή τελετουργικό για να τον νιώσω. Για εμένα η έννοια του Θεού εξισώνεται και ισοδυναμεί με την έννοια του Ανθρώπου. Θεωρώ τον κάθε έναν απο εμάς ικανό να κάνει ότι φανταστεί, όσο καλό ή κακό μπορεί να είναι αυτό. Σημασία όμως έχει ότι μπορούμε να κάνουμε ότι βάλουμε στο μυαλό μας. Και αυτό είναι κάτι που αν και το βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνει γύρω μας, με δεκάδες παραδείγματα, δεν το συνειδητοποιούμε και τόσο καλά. Η πραγματικότητα είναι απο την φύση της εύπλαστη και εμείς με τις πράξεις μας είμαστε αυτοί που την διαμορφώνουμε όπως θέλουμε. Αυτό είναι μια αλήθεια που δεν την αποδέχομαστε και τόσο εύκολα ή ίσως και ποτέ είτε γιατί είμαστε βολεμένοι με την πραγματικότητα στην οποία ζούμε, είτε γιατί ούτε καν καταλαβαίνουμε τι εννοώ με το "εύπλαστη". (αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση...)
Απο την στιγμή όμως που αποδεχόμαστε την ικανότητα μας στο να διαμορφώνουμε απόλυτα τον κόσμο στον οποίο ζούμε τότε νομίζω ότι είναι αυτονόητη η αναγωγή μας, ως Ανθρώπους, σε Θεούς, τουλάχιστον του κόσμου μας ή έστω του εαυτού μας, αν και οι δύο έννοιες μάλλον ταυτίζονται.
Ίσως ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα με κάνει απλός άκρως ανθρωπιστή και ιδεαλιστή αλλά είναι ο μόνος δρόμος για τον μετασχηματισμό μας απο άνθρωπο σε Άνθρωπο δηλαδή σε Θεό.
Είναι ίσως θέμα στο μεγαλύτερο debate που έχει γίνει ποτέ. Υπάρχει, δεν υπάρχει, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του, ποιος τον έχει αντιληφθεί σωστά κλπ κλπ. (Είμαι σίγουρος πως μπορείται να σκεφτείται δεκάδες ερωτήσεις για να προσθέσετε στις προηγούμενες).
Καταρχήν πρέπει να πώ ότι το ζήτημα "Θεός" είναι καθαρά προσωπικό για τον καθένα μας ξεχωριστά. Δεν είναι μια γενική αλήθεια, αλλά μια εσωτερική αλήθεια καθαρά ατομική. Αποφασίζεις τι ερμηνεία δίνεις στην έννοια αυτή και ανάλογα δέχεσαι ή όχι την ύπαρξη του.
Για μένα λοιπόν, Θεός υπάρχει. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι όμως. Τί είναι ο Θεός όμως;
Όπως έγραψα και πρίν ο Θεός είναι κάτι προσωπικό και εσωτερικό. Αυτό σημαίνει οτι ο Θεός είναι μέσα μου και άρα δεν έχω ανάγκη απο κανένα Ιερατείο να τον κατανοήσω, να τον ερμηνεύσω και να τον λατρεύω. Όπως φυσικά δεν χρειάζομαι και κάποιον ιδιαίτερο χώρο ή τελετουργικό για να τον νιώσω. Για εμένα η έννοια του Θεού εξισώνεται και ισοδυναμεί με την έννοια του Ανθρώπου. Θεωρώ τον κάθε έναν απο εμάς ικανό να κάνει ότι φανταστεί, όσο καλό ή κακό μπορεί να είναι αυτό. Σημασία όμως έχει ότι μπορούμε να κάνουμε ότι βάλουμε στο μυαλό μας. Και αυτό είναι κάτι που αν και το βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνει γύρω μας, με δεκάδες παραδείγματα, δεν το συνειδητοποιούμε και τόσο καλά. Η πραγματικότητα είναι απο την φύση της εύπλαστη και εμείς με τις πράξεις μας είμαστε αυτοί που την διαμορφώνουμε όπως θέλουμε. Αυτό είναι μια αλήθεια που δεν την αποδέχομαστε και τόσο εύκολα ή ίσως και ποτέ είτε γιατί είμαστε βολεμένοι με την πραγματικότητα στην οποία ζούμε, είτε γιατί ούτε καν καταλαβαίνουμε τι εννοώ με το "εύπλαστη". (αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση...)
Απο την στιγμή όμως που αποδεχόμαστε την ικανότητα μας στο να διαμορφώνουμε απόλυτα τον κόσμο στον οποίο ζούμε τότε νομίζω ότι είναι αυτονόητη η αναγωγή μας, ως Ανθρώπους, σε Θεούς, τουλάχιστον του κόσμου μας ή έστω του εαυτού μας, αν και οι δύο έννοιες μάλλον ταυτίζονται.
Ίσως ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα με κάνει απλός άκρως ανθρωπιστή και ιδεαλιστή αλλά είναι ο μόνος δρόμος για τον μετασχηματισμό μας απο άνθρωπο σε Άνθρωπο δηλαδή σε Θεό.
3 Μαΐ 2008
Επάνοδος...
Δεν το ξέχασα το blog αλλά με τις διακοπές και το τρέξιμο των ημερών δεν κατάφερα να βρω ηρεμία και να γράψω...
Για να γίνει η σύνδεση λοιπόν με τα προηγούμενα με έναν έμμεσο τρόπο εδώ είναι οι στίχοι απο ένα θεσπέσιο τραγούδι τόσο απο άποψη στίχων όσο και απο άποψη μουσικής:
Για να γίνει η σύνδεση λοιπόν με τα προηγούμενα με έναν έμμεσο τρόπο εδώ είναι οι στίχοι απο ένα θεσπέσιο τραγούδι τόσο απο άποψη στίχων όσο και απο άποψη μουσικής:
Ξύπνα καρδιά μου, ξύπνησε
δειλή και χαϊδεμένη,
το πανηγύρι άρχισε
και δε μας περιμένει.
Ξύπνα να δεις τους άρχοντες
πώς γίνονται κουρέλια
και τις στιγμές τις όμορφες
σαν χέλια πώς γλιστράν.
Να δεις τους νυχτοκάβουρες
πώς καίνε και παγώνουν
και τα αηδονάκια της βροχής
τη λάσπη πώς ζυμώνουν.
Ξύπνα να δεις καμάρι μου
τους τρεις ανθούς του κρόκου,
του τελευταίου τη σιγή,
του πρώτου την κραυγή.
Να δεις τα γένια του Ομάρ
να στάζουνε ρουμπίνια
και τους αλύτρωτους καημούς
να πέφτουν σε καμίνια.
Ξύπνα, τις πύλες άνοιξε
να μπουν οι κουρασμένοι.
Να μπω κι εγώ που μ' έπιασε
η δίψα για ζωή.
Μουσική, στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου21 Απρ 2008
Θρησκεία, Θεός, Ιερατεία... (Μέρος 1ο)
Με αφορμή τις μέρες που πλησιάζουν σκέφτηκα να γράψω αναλυτικά τις σκέψεις και τις απόψεις μου όσον αφορά 3 ζητήματα που συνήθως μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν πολλές παρεξηγήσεις στις μέρες μας. Τα τρία αυτά θέματα είναι η Θρησκείες, ο Θεός και τέλος τα Ιερατεία. Αποφάσισα να χωρίσω αυτά τα 3 σε διαφορετικά μέρη για να μην γίνει ένα μεγάλο και κουραστικό πόστ.
So, let the party begin with... Θρησκείες!!
Οι θρησκείες μάλλον είναι η πιο περίεργη κατηγορία απο όλες. Αυτη την στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες θρησκείες σε όλο τον κόσμο. Θρησκείες σοβαρές, επικίνδυνες, τρομερά αστείες, περίεργες, μυστικές, διαδεδομένες και μη, εσχατολογικές και μη, μονοθεϊστικές, πολυθεϊστικές και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!
Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την συνέχιση των θρησκειών είναι η οργάνωση των Ιερατείων βέβαια, αλλά οι αρχικές αιτίες για την δημιουργία τους, τουλάχιστον των πρώτων εξ' αυτών, ήταν η αδυναμία να καταλάβουμε την φύση γύρω μας. Πλέον οι θρησκείες στηρίζονται είτε στην παράδοση, είτε στην τρέλα που κουβαλάμε ως άνθρωποι, είτε σε χαρισματικές προσωπικότητες. Πάντα θα υπάρχουν πιστοί για οποιαδήποτε θρησκεία και αν μπορείτε να φανταστείτε. Υπάρχουν θρησκείες που λατρεύουν την μπύρα ή τον Έλβις για παράδειγμα. Θα εξαιρέσω όμως τις καθαρά σατυρικές και αστείες θρησκείες, σε πολλές απο τις οποίες είμαι και ο ίδιος οπαδός γιατί η σοβαρότητα είναι κάτι που πρέπει να το παίρνουμε στα αστεία, και θα περιοριστώ σε αυτές που θέλουν να πάρουν σοβαρά τον εαυτό τους.
Οι θρησκείες που ανήκουν στην τελευταία αυτή κατηγορία συνήθως έχουν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία την οποία υποστηρίζουν και η οποία τις υποστηρίζει με την σειρά της (κάτι αναμενόμενο αφού η κοσμοθεωρία πηγάζει απο το Ιερατείο κάθε θρησκείας με σκοπό να στηριχθεί η ίδια η θρησκεία).
Αν και ίσως φαίνονται αρκετά ρηχές στην κοσμοθεώρηση τους νομίζω ότι κρύβουν κάτι σημαντικό, κάτι που είτε τα ίδια τα Ιερατεία δεν βλέπουν ή μάλλον δεν θέλουν να αναγνωρίσουν. Στον πυρήνα τους όλες αναφέρονται σε κάτι μεγάλο, σε μια δύναμη που ονομάζεται Θεός (με όποια μορφή και αν εμφανίζεται αυτός). Κατά την γνώμη μου όλες οι θρησκείες προσπαθούν να ερμηνεύσουν κάτι το οποίο είναι ανώτερο, με όποιον τρόπο, απο την νόηση των ανθρώπων. Ο λόγος όμως που διαφέρουν δεν είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν έναν διαφορετικό Θεό. Αυτό που διαφοροποιεί τις θρησκείες είναι οι ερμηνευτές αυτής της ανώτερης δύναμης, οι οποίοι φυσικά στηρίζονται μόνο στις δικές τους οπτικές, στις δικές τους συντεταγμένες και στις προσωπικές τους εμπειρίες. Αυτή όμως η κρίσιμη διαφορά μπορεί να μας οδηγήσει πολύ εύκολα να καταλάβουμε που οφείλονται οι διαφορές των θρησκειών, αν και φυσικά απο μια εποχή και μετά υπήρξε ένας ατέρμονος κύκλος ερμηνειών μιας και οι επόμενοι ερμηνευτές των θρησκειών ήταν ήδη επηρεάσμενοι απο τις προηγούμενες ερμηνείες και επηρέαζαν τις επόμενες ερμηνείες...
Στις μέρες μας πλέον οι θρησκείες έχουν γίνει, εντέχνως φυσικά, τρόποι επιβολής "ορθών" συμπεριφορών και πάσης φύσεως περιορισμών στην νοητική μας εξέλιξη. Με αυτό τον τρόπο συντηρούνται φυσικά κυρίως τα Ιερατεία που έχουν τις θρησκείες σαν μαγαζιά τους. Σαν κομματικές παρατάξεις περι ερμηνείας του Θεού. Έχουν καταλήξει τυπολατρικά μαυσωλεία και οχήματα διεστραμένων και άκρως δογματικών Ιερατείων. Και δυστυχώς έχουν χάσει κάθε επαφή με όποια μυστικιστική και θεϊκή έμπνευση είχαν ποτέ.
τέλος 1ου μέρους...
ΥΓ. Διαβάζεται καλύτερα υπο τους ήχους του "3 ανθοί" του Θ. Παπακωνσταντίνου και ερμηνεία της Λ. Καλημέρη...
So, let the party begin with... Θρησκείες!!
Οι θρησκείες μάλλον είναι η πιο περίεργη κατηγορία απο όλες. Αυτη την στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες θρησκείες σε όλο τον κόσμο. Θρησκείες σοβαρές, επικίνδυνες, τρομερά αστείες, περίεργες, μυστικές, διαδεδομένες και μη, εσχατολογικές και μη, μονοθεϊστικές, πολυθεϊστικές και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!
Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την συνέχιση των θρησκειών είναι η οργάνωση των Ιερατείων βέβαια, αλλά οι αρχικές αιτίες για την δημιουργία τους, τουλάχιστον των πρώτων εξ' αυτών, ήταν η αδυναμία να καταλάβουμε την φύση γύρω μας. Πλέον οι θρησκείες στηρίζονται είτε στην παράδοση, είτε στην τρέλα που κουβαλάμε ως άνθρωποι, είτε σε χαρισματικές προσωπικότητες. Πάντα θα υπάρχουν πιστοί για οποιαδήποτε θρησκεία και αν μπορείτε να φανταστείτε. Υπάρχουν θρησκείες που λατρεύουν την μπύρα ή τον Έλβις για παράδειγμα. Θα εξαιρέσω όμως τις καθαρά σατυρικές και αστείες θρησκείες, σε πολλές απο τις οποίες είμαι και ο ίδιος οπαδός γιατί η σοβαρότητα είναι κάτι που πρέπει να το παίρνουμε στα αστεία, και θα περιοριστώ σε αυτές που θέλουν να πάρουν σοβαρά τον εαυτό τους.
Οι θρησκείες που ανήκουν στην τελευταία αυτή κατηγορία συνήθως έχουν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία την οποία υποστηρίζουν και η οποία τις υποστηρίζει με την σειρά της (κάτι αναμενόμενο αφού η κοσμοθεωρία πηγάζει απο το Ιερατείο κάθε θρησκείας με σκοπό να στηριχθεί η ίδια η θρησκεία).
Αν και ίσως φαίνονται αρκετά ρηχές στην κοσμοθεώρηση τους νομίζω ότι κρύβουν κάτι σημαντικό, κάτι που είτε τα ίδια τα Ιερατεία δεν βλέπουν ή μάλλον δεν θέλουν να αναγνωρίσουν. Στον πυρήνα τους όλες αναφέρονται σε κάτι μεγάλο, σε μια δύναμη που ονομάζεται Θεός (με όποια μορφή και αν εμφανίζεται αυτός). Κατά την γνώμη μου όλες οι θρησκείες προσπαθούν να ερμηνεύσουν κάτι το οποίο είναι ανώτερο, με όποιον τρόπο, απο την νόηση των ανθρώπων. Ο λόγος όμως που διαφέρουν δεν είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν έναν διαφορετικό Θεό. Αυτό που διαφοροποιεί τις θρησκείες είναι οι ερμηνευτές αυτής της ανώτερης δύναμης, οι οποίοι φυσικά στηρίζονται μόνο στις δικές τους οπτικές, στις δικές τους συντεταγμένες και στις προσωπικές τους εμπειρίες. Αυτή όμως η κρίσιμη διαφορά μπορεί να μας οδηγήσει πολύ εύκολα να καταλάβουμε που οφείλονται οι διαφορές των θρησκειών, αν και φυσικά απο μια εποχή και μετά υπήρξε ένας ατέρμονος κύκλος ερμηνειών μιας και οι επόμενοι ερμηνευτές των θρησκειών ήταν ήδη επηρεάσμενοι απο τις προηγούμενες ερμηνείες και επηρέαζαν τις επόμενες ερμηνείες...
Στις μέρες μας πλέον οι θρησκείες έχουν γίνει, εντέχνως φυσικά, τρόποι επιβολής "ορθών" συμπεριφορών και πάσης φύσεως περιορισμών στην νοητική μας εξέλιξη. Με αυτό τον τρόπο συντηρούνται φυσικά κυρίως τα Ιερατεία που έχουν τις θρησκείες σαν μαγαζιά τους. Σαν κομματικές παρατάξεις περι ερμηνείας του Θεού. Έχουν καταλήξει τυπολατρικά μαυσωλεία και οχήματα διεστραμένων και άκρως δογματικών Ιερατείων. Και δυστυχώς έχουν χάσει κάθε επαφή με όποια μυστικιστική και θεϊκή έμπνευση είχαν ποτέ.
τέλος 1ου μέρους...
ΥΓ. Διαβάζεται καλύτερα υπο τους ήχους του "3 ανθοί" του Θ. Παπακωνσταντίνου και ερμηνεία της Λ. Καλημέρη...
19 Απρ 2008
Θεσσαλονίκη...
Ψηλά στο Επταπύργιο χαζεύω την πόλη κάτω απο τα πόδια μου. Ανέβηκα μέχρι εδώ περπατώντας, είχε καλή μέρα με λίγη συννεφιά. Πολλοί τουρίστες εδώ πάνω αλλά υπήρχαν μέρη που δεν πήγαιναν όλοι αυτοί και είχες την ησυχία και την ηρεμία σου. Βλέποντας την πόλη απο ψηλά μπορούσα να ακούσω όλο τον θόρυβο απο τα μηχανοκίνητα της πόλης και απο τους ανθρώπους που ζούσαν μέσα σε αυτήν την μεγαλούπολη. Μπορούσα να συγκρίνω όλους αυτούς τους ήχους με τους ήχους των τειχών, των πουλιών που πετούσαν απο πάνω μου αλλά και με τις φωνές των ζώων, σκύλων, γατών και άλλων που περνούσαν απο παντού γύρω μου και με έκαναν να χαμογελάσω με όσα έβλεπα και ένιωθα. Τελικά, όταν αποστασιοποιήσε απο τα πράγματα μπορείς να δείς τις πραγματικές τους διαστάσεις. Όλη αυτή η μεγαλούπολη ήταν απλά ένα μικρό κομμάτι κάτω απο τα πόδια μου. Όταν αλλάζεις την οπτική σου πάνω στα πράγματα τότε πραγματικά καταλαβαίνεις πόσο ρευστά είναι όλα γύρω μας. Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω ιδέα γιατι κάθομαι μέσα σε ένα internet cafe και δεν βγαίνω έξω να χαρώ την πόλη. Αυτό θα κάνω λοιπόν.
Αντίο...
Αντίο...
10 Απρ 2008
Κάτι σκοτεινό... (με αφορμή)
Μερικές φορές εκεί που δεν το περιμένεις υπάρχουν πράγματα που σε τρομάζουν χωρίς να το υπολογίζεις. Ξεχνιέσαι διαβάζοντας και ξαφνικά, για κάποιο λόγο άγνωστο, είσαι τρομαγμένος. Υπάρχουν πράγματα κρυφά που ενεργοποιούνται χωρίς να το θέλεις. Ίσως φταίει η ατμόσφαιρα. Ίσως φταίει η θεματολογία. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω.
Υπάρχουν συναισθήματα που είναι πολύ έντονα για να μπορούν να ξεχαστούν. Ότι και αν κάνεις αφήνουν ίχνη πάνω στην ψυχή σου. Σαν μια ουλή που θα σου θυμίζει πράγματα που θα ήθελες (;) να ξεχάσεις. Κάτι τέτοιο συνέβη και εδώ.
Το σκηνικό, η υπόθεση, η εξέλιξη και η κατάληξη πάνω απ' όλα.
Είναι φορές που βλέπεις θραύσματα απο την ζωή σου γραμμένα κάπου. Διαβάζεις μια ιστορία που μπορείς να την δείς και να την νιώσεις γιατί το έχεις ήδη ζήσει. Είναι μια ιστορία, που με την Τέχνη σου, την ζωντάνεψες μπροστά μου. Έβλεπα τα πρόσωπα, ένα ήμουν εγώ. Το άλλο μακριά πια απο το άγγιγμα μου πια.
Και οι σκιές;; "Κι έτσι όπως κάνουμε το τελευταίο βήμα, οι σκιές σκίζονται από μας."
Και όντως συμβαίνει αυτό. Είναι τρομακτικό. Ένα βήμα προς την λύτρωση καταλήγει σε ένα βήμα λάθος. Και βρίσκομαι εκεί. Κάνω το βήμα. Και το ακούω. Νιώθω τον αποχωρισμό σαν ένα πένθιμο ήχο μιας γοτθικής νουβέλας. Και ξάφνου μένω γυμνός. Μακριά απο κάτι το οποίο με ακολουθούσε παντού και πάντα. Μακριά απο κάτι που είχε την ευχέρεια να ζήσει σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα η οποία θα μπορούσε αλλά δεν...
Και μετά; Μετά δεν είμαστε πια ελεύθεροι... Μετά:
"τα μάτια σου καρφώνονται στα δικά μου, γεμάτα δάκρυα αγωνίας.
Οι σκιές έχουν αγκαλιαστεί τόσο σφιχτά, που έχουν γίνει ένα."
Και όμως, ΠΡΕΠΕΙ να προχωρήσουμε. Χωρίς να μπορούμε να σώσουμε κάτι απο τις σκιές μας. Ούτε από ότι άλλο πήρανε μαζί τους.
Το χάσιμο της σκιάς ισοδυναμεί με το χάσιμο της ψυχής.
Βλέπεις;;;
Όταν αποχωριστεί, χάνεται. Σαν τους νεκρούς του Άδη. Σαν τον Ορφέα και την Ευρυδίκη. Κοίταξε πίσω και η Σκιά γύρισε πίσω στον Άδη. Για πάντα αυτή την φορά. Καταλαβαίνεις;; Για ΠΑΝΤΑ!
Βλέπεις;;
Το χάσιμο της σκιάς ισοδυναμεί με το χάσιμο της Πνοής. Της πνοής εντός.... της έμπνευσης...
Καταλαβαίνεις την αλήθεια μου άραγε τώρα; Ήταν οι εικόνες μου κατατοπιστικές; Η σε μπέρδεψα αλλάζοντας πλευρές στο πρίσμα γρήγορα;
Τουλάχιστον μπορεί να με ένιωσες αν δεν με είδες.
ΥΓ. Καθώς τα έγραφα αυτά σε είχα μπροστά μου. Δεν στα έγραφα, στα είπα. Στα λέω κάθε φορά που θα το ξαναδιαβάσεις. Αποχωρώ απο το μανιτάρι σου και πάω για ύπνο τώρα. Πρόσεξε και την εικόνα για να καταλάβεις καλύτερα.
Καληνύχτα.
8 Απρ 2008
ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΠΑ 2009-2013
Η χρηματοδότηση των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών δεν περιλαμβάνεται στην Αναπτυξιακή Στρατηγική για την περίοδο 2007-2013 του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και δια Βίου Μάθηση» του ΥΠΕΠΘ, ούτε στη «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΥΠΟΙΟ.
Με την ένταξή τους στα ΕΠΕΑΕΚ τη δεκαετία 1996-2006, οι βιβλιοθήκες υλοποίησαν τις ακόλουθες δράσεις, σε εθνικό επίπεδο:
1. Συλλογικός κατάλογος των ελληνικών ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών
2. Πρόσβαση σε 13.500 ηλεκτρονικά επιστημονικά περιοδικά για το σύνολο των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας
3. Μονάδα Ολικής Ποιότητας
4. Ζέφυρο (πύλη πρόσβασης για τον εντοπισμό υλικού στους καταλόγους των βιβλιοθηκών)
Σε επίπεδο ιδρύματος, οι βιβλιοθήκες:
* Στελεχώθηκαν με εξειδικευμένο προσωπικό
* Εμπλούτισαν και ανέπτυξαν τις συλλογές τους
* Οργάνωσαν και προσφέρουν ηλεκτρονικές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου για τη στήριξη της εκπαίδευσης, τοπικά και από απόσταση
Η περαιτέρω ενίσχυση των βιβλιοθηκών κρίνεται απαραίτητη για να μην καταργηθούν και απαξιωθούν οι υπηρεσίες που έχουν αναπτυχθεί ώστε να συνεχίσουν να στηρίζουν το διδακτικό, εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο.
Η ΜΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ:
* Αδυναμία των βιβλιοθηκών να στηρίξουν το πολύπλευρο έργο που παράγεται στα ακαδημαϊκά ιδρύματα και ιδιαίτερα τα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τη δια βίου μάθηση και την έρευνα.
* Δυσκολία των ιδρυμάτων να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα αξιολόγησης
* Αδυναμία ίδρυσης των ιδρυματικών καταθετηρίων (institutional repositories, προαπαιτούμενο για χρηματοδότηση από το European Research Council)
* Μείωση του ωραρίου λειτουργίας των βιβλιοθηκών
Η ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ΣΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΠΑ
Link : http://www.heal-link.gr/
Αν αφήσουμε να περάσει αυτό τότε θα χάσουμε κάθε επαφή με την εξέλιξη και με την έρευνα στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!
Με την ένταξή τους στα ΕΠΕΑΕΚ τη δεκαετία 1996-2006, οι βιβλιοθήκες υλοποίησαν τις ακόλουθες δράσεις, σε εθνικό επίπεδο:
1. Συλλογικός κατάλογος των ελληνικών ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών
2. Πρόσβαση σε 13.500 ηλεκτρονικά επιστημονικά περιοδικά για το σύνολο των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας
3. Μονάδα Ολικής Ποιότητας
4. Ζέφυρο (πύλη πρόσβασης για τον εντοπισμό υλικού στους καταλόγους των βιβλιοθηκών)
Σε επίπεδο ιδρύματος, οι βιβλιοθήκες:
* Στελεχώθηκαν με εξειδικευμένο προσωπικό
* Εμπλούτισαν και ανέπτυξαν τις συλλογές τους
* Οργάνωσαν και προσφέρουν ηλεκτρονικές υπηρεσίες υψηλού επιπέδου για τη στήριξη της εκπαίδευσης, τοπικά και από απόσταση
Η περαιτέρω ενίσχυση των βιβλιοθηκών κρίνεται απαραίτητη για να μην καταργηθούν και απαξιωθούν οι υπηρεσίες που έχουν αναπτυχθεί ώστε να συνεχίσουν να στηρίζουν το διδακτικό, εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο.
Η ΜΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ:
* Αδυναμία των βιβλιοθηκών να στηρίξουν το πολύπλευρο έργο που παράγεται στα ακαδημαϊκά ιδρύματα και ιδιαίτερα τα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τη δια βίου μάθηση και την έρευνα.
* Δυσκολία των ιδρυμάτων να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα αξιολόγησης
* Αδυναμία ίδρυσης των ιδρυματικών καταθετηρίων (institutional repositories, προαπαιτούμενο για χρηματοδότηση από το European Research Council)
* Μείωση του ωραρίου λειτουργίας των βιβλιοθηκών
Η ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ΣΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΠΑ
Link : http://www.heal-link.gr/
Αν αφήσουμε να περάσει αυτό τότε θα χάσουμε κάθε επαφή με την εξέλιξη και με την έρευνα στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!
3 Απρ 2008
Περί ποίησης και αντίληψης...
Με αφορμή έναν στίχο του Ρίτσου και την παραπάνω φωτογραφία απο τις καλοκαιρινές διακοπές στην Σαμοθράκη είπα να γράψω κάτι για την ποίηση.
Στις πρώτες μου επαφές με την ποίηση, στο Γυμνάσιο, δεν έδωσα σημασία. Δεν μου έλεγε τίποτα τότε. Μετά άρχιζα να την απαξιώνω. Αν και μου αρέσει πάρα πολύ το διάβασμα, αγνοούσα ηθελημένα την ποίηση γιατί πίστευα ότι δεν είχε νόημα. Είτε γιατί θεωρούσα ότι είχα χαζά νοήματα είτε γιατί πίστευα ότι ήταν τόσο γενικόλογη που απο κάθε ποίημα με λίγη καλή θέληση θα μπορούσα να "καταλάβω" ότι ήθελα.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον κάτι έχει αλλάξει μέσα μου σε αυτήν την τελευταία θεώρηση μου. Είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω αναλυτικά αλλά θα προσπαθήσω. Έχω παρατηρήσει ότι η συγγραφική τέχνη σε κάνει να σκεφτείς αυτό που θέλει εκείνη. Σε ένα βιβλίο για παράδειγμα που λειτουργούν οι δομές, οι τρόποι γραφής και χίλια δυο άλλα πράγματα αναποφευκτά τα ένστικτα κρύβονται κάπως. Μεταφέρονται υποχθόνια.
Στην ποίηση όμως;;;
Στην ποίηση, αυτό που χρειάζεται πρώτα απο όλα είναι το συναίσθημα και τα ένστικτα σου και όχι την τέχνη σου. Και αυτό είναι κάτι τρομερό. Μπορούμε όλοι να γράψουμε ποίηση, είναι μια παγκόσμια αρχή μέσα σε όλους μας. Και αυτό που κρύβει η ποίηση είναι ότι όταν την διαβάζεις απαιτεί να είσαι κοινωνός και μέτοχος σε αυτό που διαβάζεις εκείνη την στογμή. Καλείσαι να σκεφτείς, να δείς και να νιώσεις πράγματα. Αλλά σε καμία περίπτωση στην ποίηση δεν οδηγείσαι στο τί θα σκεφτείς. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Το που θα σε πάνε οι σκέψεις σου, συνειρμικά, είναι το δικό σου θέμα, η δική σου συμβολή στην ποίηση.
Χρείαζεσαι δυνατές εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις οριακές, πάθος... Πράγματα δυνατά. Χρειάζεται να έχεις ζήσει πράγματα. Να μην έχεις φοβηθεί τίποτα. Να θέλεις τα πάντα και να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο. Θέλει και την χαμένη παιδική μας αθωότητα μέσα απο όλα αυτά τα βιώματα μας όμως. Πρέπει να βλέπεις την ποίηση γύρω σου, μέσα σου και μέσα στους άλλους για να μπορέσεις να την καταλάβεις στο χαρτί. Θέλει να νιώθεις τα δέντρα γύρω σου, το χώμα και το χορτάρι στα γυμνά σου πέλματα, θέλει πράγματα αρχέγονα να ξυπνήσουν μέσα σου. Να αγγίξεις τον Άνθρωπο μέσα σου.
Θέλει να είσαι εκεί αναπόσπαστος...
Ξέφυγα πάλι στους λαβύρινθους του μυαλού μου και των σκέψεων μου. Δεν πειράζει όμως. Για ποίηση μιλάμε!
Αφουγκραστείτε την ποίηση μέσα σας... Καλό ξημέρωμα...
ΥΓ. Ευχαριστώ για την φώτο. Ξέρεις εσύ...
2 Απρ 2008
Τί είναι Δημοκρατία στην χώρα μας....
Ονομάζουμε λοιπόν ένα κυβερνητικό μόρφωμα ως δημοκρατία όταν:
1) Δεν χρησιμοποιείται η απλή αναλογική έστω και όχι η ενισχυμένη αναλογική, για να είμαστε τουλάχιστον «πειστικοί» ότι ο καθένας ανάλογα με το τι θα πάρει σε ψήφους να έχει και το αντίστοιχο ποσοστό σε πιθανές έδρες.
2) Η δημοκρατία εκφράζεται μόνο από κάποια συγκεκριμένα κόμματα τα οποία είναι κυρίως 2 τα τελευταία 30 χρόνια περίπου, καθώς τα υπόλοιπα κόμματα δεν μετέχουν σχεδόν καθόλου σε όλη την διαδικασία της διακυβέρνησης. Και πάλι καλά να λέμε δηλαδή που υπάρχουν και 5 κόμματα στην βουλή.
3) Δημοκρατία είναι μια κατάσταση όπου επιλέγουμε 300 «εκπροσώπους» μας, οι οποίοι δεν αλλάζουν τα τελευταία αρκετά χρόνια σε ποσοστά μεγαλύτερα των 50/300. Δηλαδή τα ίδια άτομα μας αφήνουν απόλυτα ικανοποιημένους σε όλα τα θέματα που διαχειρίζονται με έναν τρόπο μάλιστα τουλάχιστον πετυχημένο.
4) Δημοκρατία είναι λιγότεροι από 300 άνθρωποι να αποφασίζουν για το τι θα γίνει τα επόμενα τουλάχιστον 3-4 χρόνια στην πορεία της ζωής μας, καθώς εμείς είμαστε τουλάχιστον ανίκανοι να πράξουμε το ίδιο για τον εαυτό μας.
5) Όλες αυτές τις αποφάσεις τις «κρίνουμε» μόνο σε κάθε εκλογές καθώς τότε είναι «η ώρα του λαού».
6) Δημοκρατία επίσης είναι αυτοί οι 300 να αποφασίζουν για 11 εκατομμύρια.
7) Δημοκρατία είναι επίσης το ότι οι 300 βουλευτές λειτουργούν καθαρά με βάση τα συμφέροντα του λαού που τους εξέλεξε χωρίς να έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό για να κάνουν το σωστό και το λάθος.
8) Δημοκρατία είναι όταν ακόμα και αν όλος ο κόσμος κάνει πορείες εναντίον σου να μην έχεις την ευθιξία να παραιτηθείς για αυτόν τον λόγο και μόνο αλλά να τους απαντάς με γαλλική ευγένεια: «Δε μασάμε».
9) Δημοκρατία είναι όταν εμείς που ψηφίζουμε όλους αυτούς το κάνουμε με γνώμονα το τι θεωρούμε καλύτερο για την πάρτη μας και το βόλεμα μας και όχι για το κοινό καλό. (Τους περισσότερους Έλληνες τους εκφράζουν 2 πολιτικές παρατάξεις. Τι όμορφη που είναι η ζωή όταν συμφωνούμε σχεδόν όλοι.)
10) Δημοκρατία είναι 300 άνθρωποι, που δεν είναι ρομπότ τα οποία, ακόμα και αυτά, κάνουν λάθη, και υποκύπτουν σε κάθε είδους συμφέροντα.
11) Δημοκρατία είναι επίσης να συντηρούμε μια κατάσταση, ως εξουσιαστές, η οποία μας βολεύει, μας προωθεί και μας υποστηρίζει και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητηθεί το κύρος μας και το όλο μας σύστημα που μας υποστηρίζει.
12) Δημοκρατία είναι επίσης εγώ ως νομοθέτης να είμαι υπεράνω των νόμων που συντάσσω, καθώς έχω βουλευτική ασυλία, καθώς και πολλά άλλα προνόμια τα οποία δεν έχουν οι υπόλοιποι «κοινοί θνητοί» και για τα οποία προνόμια οι υπόλοιποι που τα βλέπουν δεν έχουν λόγο.
13) Δημοκρατία είναι να αποφασίζω για τον εαυτό μου το μισθό που θα παίρνω και κανένας δεν θα έχει λόγο σε αυτό.
14) Δημοκρατία είναι μια λέξη τελικά η οποία καλύπτει κάθε είδους παρανομία με έναν μανδύα μιας λέξης η οποία θεωρείται πολύ «ιερή» για να αμφισβητείται.
15) Δημοκρατία είναι λοιπόν ότι θέλει ο καθένας να πιστεύει ότι σημαίνει αυτή η λέξη ή μήπως είναι «το καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα;»
16) Δημοκρατία είναι όλα αυτά που γράφω πιο πάνω να τα διαβάσετε ακόμα και αν διαφωνείτε με αυτά που γράφω και όταν φτάσετε σε αυτές τις γραμμές να σκεφτείτε το περιεχόμενο τους πριν διαφωνήσετε ή συμφωνήσετε με όλα αυτά που έχω γράψει.
17) Δημοκρατία είναι τέλος να δω αύριο τον αντίλογο σε αυτά που γράφω κάτω από τα
δικά μου σημεία και να χαρώ για αυτό, τουλάχιστον γιατί θα ξέρω ότι κάποιος τα διάβασε και μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει.
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ…
1) Δεν χρησιμοποιείται η απλή αναλογική έστω και όχι η ενισχυμένη αναλογική, για να είμαστε τουλάχιστον «πειστικοί» ότι ο καθένας ανάλογα με το τι θα πάρει σε ψήφους να έχει και το αντίστοιχο ποσοστό σε πιθανές έδρες.
2) Η δημοκρατία εκφράζεται μόνο από κάποια συγκεκριμένα κόμματα τα οποία είναι κυρίως 2 τα τελευταία 30 χρόνια περίπου, καθώς τα υπόλοιπα κόμματα δεν μετέχουν σχεδόν καθόλου σε όλη την διαδικασία της διακυβέρνησης. Και πάλι καλά να λέμε δηλαδή που υπάρχουν και 5 κόμματα στην βουλή.
3) Δημοκρατία είναι μια κατάσταση όπου επιλέγουμε 300 «εκπροσώπους» μας, οι οποίοι δεν αλλάζουν τα τελευταία αρκετά χρόνια σε ποσοστά μεγαλύτερα των 50/300. Δηλαδή τα ίδια άτομα μας αφήνουν απόλυτα ικανοποιημένους σε όλα τα θέματα που διαχειρίζονται με έναν τρόπο μάλιστα τουλάχιστον πετυχημένο.
4) Δημοκρατία είναι λιγότεροι από 300 άνθρωποι να αποφασίζουν για το τι θα γίνει τα επόμενα τουλάχιστον 3-4 χρόνια στην πορεία της ζωής μας, καθώς εμείς είμαστε τουλάχιστον ανίκανοι να πράξουμε το ίδιο για τον εαυτό μας.
5) Όλες αυτές τις αποφάσεις τις «κρίνουμε» μόνο σε κάθε εκλογές καθώς τότε είναι «η ώρα του λαού».
6) Δημοκρατία επίσης είναι αυτοί οι 300 να αποφασίζουν για 11 εκατομμύρια.
7) Δημοκρατία είναι επίσης το ότι οι 300 βουλευτές λειτουργούν καθαρά με βάση τα συμφέροντα του λαού που τους εξέλεξε χωρίς να έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό για να κάνουν το σωστό και το λάθος.
8) Δημοκρατία είναι όταν ακόμα και αν όλος ο κόσμος κάνει πορείες εναντίον σου να μην έχεις την ευθιξία να παραιτηθείς για αυτόν τον λόγο και μόνο αλλά να τους απαντάς με γαλλική ευγένεια: «Δε μασάμε».
9) Δημοκρατία είναι όταν εμείς που ψηφίζουμε όλους αυτούς το κάνουμε με γνώμονα το τι θεωρούμε καλύτερο για την πάρτη μας και το βόλεμα μας και όχι για το κοινό καλό. (Τους περισσότερους Έλληνες τους εκφράζουν 2 πολιτικές παρατάξεις. Τι όμορφη που είναι η ζωή όταν συμφωνούμε σχεδόν όλοι.)
10) Δημοκρατία είναι 300 άνθρωποι, που δεν είναι ρομπότ τα οποία, ακόμα και αυτά, κάνουν λάθη, και υποκύπτουν σε κάθε είδους συμφέροντα.
11) Δημοκρατία είναι επίσης να συντηρούμε μια κατάσταση, ως εξουσιαστές, η οποία μας βολεύει, μας προωθεί και μας υποστηρίζει και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητηθεί το κύρος μας και το όλο μας σύστημα που μας υποστηρίζει.
12) Δημοκρατία είναι επίσης εγώ ως νομοθέτης να είμαι υπεράνω των νόμων που συντάσσω, καθώς έχω βουλευτική ασυλία, καθώς και πολλά άλλα προνόμια τα οποία δεν έχουν οι υπόλοιποι «κοινοί θνητοί» και για τα οποία προνόμια οι υπόλοιποι που τα βλέπουν δεν έχουν λόγο.
13) Δημοκρατία είναι να αποφασίζω για τον εαυτό μου το μισθό που θα παίρνω και κανένας δεν θα έχει λόγο σε αυτό.
14) Δημοκρατία είναι μια λέξη τελικά η οποία καλύπτει κάθε είδους παρανομία με έναν μανδύα μιας λέξης η οποία θεωρείται πολύ «ιερή» για να αμφισβητείται.
15) Δημοκρατία είναι λοιπόν ότι θέλει ο καθένας να πιστεύει ότι σημαίνει αυτή η λέξη ή μήπως είναι «το καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα;»
16) Δημοκρατία είναι όλα αυτά που γράφω πιο πάνω να τα διαβάσετε ακόμα και αν διαφωνείτε με αυτά που γράφω και όταν φτάσετε σε αυτές τις γραμμές να σκεφτείτε το περιεχόμενο τους πριν διαφωνήσετε ή συμφωνήσετε με όλα αυτά που έχω γράψει.
17) Δημοκρατία είναι τέλος να δω αύριο τον αντίλογο σε αυτά που γράφω κάτω από τα
δικά μου σημεία και να χαρώ για αυτό, τουλάχιστον γιατί θα ξέρω ότι κάποιος τα διάβασε και μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει.
ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
